اجله
اللّه، امارت خراسان بامير طاهر بن الحسين [1] دادند و هر چهار امير
ساماني را كه چهار برادر بودند، دو صد و چهل [2] شهرها و ولايات كه
داشتند مقرر داشت، و چون نوبت امارت از امير طاهر به پسر او عبد اللّه طاهر
رسيد، امارت سامانيان بر قرار فرمان پدر مقرر داشت و تغير بدان راه نداد. و
اللّه اعلم بالصواب. بدانكه: هر چهار پسر اسد بن سامان خداه بزرگ شدند،
و هر يك از ما وراء النهر و فرغانه و خراسان طرفي داشتند، چنانكه درين
سطور تقرير يابد، انشاء اللّه تعالي. نوح بن اسد را ممالك بلاد سمرقند
فرموده بودند، و او بس نيكو سيرت و جلد بود يحيي بن اسد را ولايت شاش و
اسپيجاب و مضافات آن فرموده بودند، و او نيز بغايت جلد و ضابط بود و در آن
ديار آثار بسيار نمود الياس بن اسد ايالت هراة و مضافات و نواحي آن داشت، و
او هم مرد جلد و كاردان بود. اما
الاول احمد بن اسد
شهمتر و زيركتر بود بعد از برادر ولايت سمرقند و فرغانه باجمعها كاشغر و
تركستان و چين او داشت، و (به) جلادت و مبارزت و كارداني در اطراف ممالك
ايران و توران مذكور و مشهور بود، و فرزند او بعد از يك ديگر بتخت [3]
نشستند و با خلق خداي بذل و احسان كردند، و اسماء فرزندان او كه بملك
رسيدند، يكي از افاضل بنظم آورده است: