و هو ناشر، بن عمر بن عمر، بن سراحيل، بن الحارث الرائش بود، (بعد) از بلقيس كه دختر عم او بود بر تخت يمن نشست، او را ناشر النعم [3] بجهت آن نام نهادند كه با خلق ممالك خود انعام بسيار كرد، و اهل يمن و ممالك خود را جمع گردانيد و دست اعدا ازيشان كوتاه كرد، و لشكرها در حد مغرب چندان ميبرد، كه (از) آبادانيهاء مغرب و جنوب بيرون رفت، و در بيابان بموضعي رسيد، كه رودي از ريگ ميرفت. چون هيچكس از آدميان بدان موضع نرسيده بودند، مردي را از اقرباء خود عمرو نام كه بس دلير بود بفرمود تا دران ريگ رود بجهت راه بردن، آن مرد غرق گشت.
ناشر النعم بفرمود: تا بتي ساختند از زر و مس، بران بت بنوشتند كه:
ليس ورائي مذهب [4] معني آن باشد: كه وراي من راهي نيست از آنجا بازگشت، به يمن آمد، و مدت ملك او هفتاد و پنج سال بود.

بن ابرهه بن الحارث. به ملك نشست، و او را اهل يمن شمرير عيش [6] خواندندي، بجهت آنچه رعشه داشت، بعربيت لرزه [7] را رعشه گويند، و اين شمر