بن خسرو [2] از پيش شيرويه گريخته بود و بحد مغرب نزديك نصيبين رسيده او را طلب كردند و بياوردند و بر تخت نشاندند و پادشاهي بدو سپردند.
چون كار ملك عجم به آخر رسيده بود، و دولت عرب روي به ارتفاع نهاده كلاه پادشاهي بر سر هيچ ملك چست نمي‌آمد. از آنچه عمامه آمده بود، و كار كلاه رفته [3]، و آتشگاه گذشته و هنگام كعبه گشته. چون شش ماه از ملك فرخزاد گذشت او را هم بكشتند. و السلام علي من اتبع الهدي.

بن پرويز، باصطخر فارس بود، محبوس بود، و شانزده سال شده بود و چون او از مادر بزاد، او را پيش (پدر) [4] بردند او را پرويز بستد و بر زمين زد تا مگر بميرد كه منجمان و ارباب اسرار او را آگاهي داده بودند، بدانچه ملك عجم بر يزد جرد شهريار ختم شود. چون او را بر زمين زد نمرد. پرويز گفت:
تقدير خداي بتدبير بنده باطل نگردد. چون حكم چنين خواهد بود، او را به اصطخر فارس محبوس فرمود. درين وقت اكابر عجم او را بياوردند و بر تخت نشاندند، چون چهار سال از ملك او بگذشت، كار عجم ضعيف شد، خلل‌ها در اطراف ممالك ايشان راه يافت.