بن فيلقوس رومي، و بروايتي نسبت او چنين يافته شد كه ثبت افتاد: سكندر بن فيلقوس بن مرمس بن هردس بن ميطون بن رومي بن اقطو بن نويان بن يافث بن سرجون بن روميه بن شرط بن نوفل بن رومي بن الاصف بن التفق بن العيص بن اسحاق النبي عليه السّلام [2].
در كنيت او اختلاف بسيار است، بعضي گفته‌اند: او را ذو القرنين از براي آن گفتندي: كه بخواب ديد، كه هر دو گوشه آفتاب را بدست خود گرفته بودي و بعضي گويند: براي آنكه او دو گيسو داشت. و بعضي گويند: كه در جنگي بر يك نيمه او زخمي آمد هلاك شد، حق تعالي او را زنده گردانيد، ديگر بار بر نيمه ديگر زخمي آمد بمرد، و بعضي گويند: بر سر دو شاخ داشت اما آنچه او را سكندر نام به چه سبب بود؟ بعضي گويند: داراء بزرگ دختر فيلقوس پادشاه يونان را بخواست. چون به عجم آورد، از آن دختر بوي ناخوش مي‌آمد او را بنزديك پدر باز فرستاد، آن دختر حامله بود، او را دارو كردند به گياهي