در تاريخ طبري زو بن طهماسپ بن منوچهر [4] ميگويد. اما در تاريخ مجدول [5] مي‌آرد: كه زو بن كيخم بن زو بن هوشب، بن تامل نوك، بن درسر بن منوچهر بود. و اين زو در اصل زابست [6] و چون او پادشاه شد، گرشاسپ را كه از بنو اعمام او بود، لشكركش خود كرد، و اسم او بيك روايت همين سام بن نريمان بود [7] و طهماسپ بن اشك بن زو بن مارح بن منوچهر بود، چون او بتخت نشست، هر چند كه افراسياب خراب كرده بود، جمله عمارت كرد، و در عهد او از آسمان بارانها بسيار باريد، و از دجله و فرات جويها كشيد، و ديه‌ها بنا كرد، و قصبات بفرمود تا آبادان كردند، و هفت سال خراج از رعيت بكلي برگرفت و ببخشيد تا جمله جهان معمور گشت و درختان بسيار و ميوها هر جنس از كوهها بياورد، و سپرغم [8] كشت، و حلواهائي كه پيش ازو نبود بفرمود تا بساختند. و مدت سي سال پادشاه بود و در گذشت.