در نسب او اختلاف بسيار است، بعضي گفتهاند از نساب عرب: كه از فرزندان
سام بن نوح بود، و نام او اميم بن لاورد [1] بن سام بن نوح بود. و نساب
عجم و فارسيان ميگويند: كه او پسر آدم بود، و او برهنه بود و سياحت كردي، و
گرد جهان گشتي در كوه و بيابان. و هر چه بديد و تجربه كرد كه آنرا نام
نبود نام نهاد، و ظالمان را كه فرزندان قابيل بودند دفع كرد، و پوست ددگان:
شير و پلنگ بپيراستي و بپوشيدي، و لقب او گلشاه [2] بود، خداي تعالي را
بپرستيدي و عادل بود، و در زراعت و عمارت جهان كوشيد، و مدت ملك او سي سال
بود و او را پسري بود ميشي [3] نام. چون بزرگ شد و در رسيد، اين ميشي
را پسري آمد سيامك نام، و اين سيامك را پسري آمد فراوك [4] نام، و اين
فراوك را پسري آمد هوشنگ نام. ايشان همه در عهد كيومرث بودند. و اللّه اعلم
بالخير.
الثاني هوشنگ
بروايت تاريخ طبري او از فرزندان مهلائيل بن قينان [5] ابن انوش بن
شيث بود و بروايت تاريخ عجم و تاريخ مقدسي از فرزندان كيومرث و از وقت
كيومرث تا ولادت او دويست و بيست و سه سال بود، هوشنگ بن فراوك [6] بن
سيامك بن ميشي [7] بن كيومرث. و لقب او بعجم پيش داد گويند، يعني نخست
دادگر او را گويند. و او پادشاه بزرگ و عادل و رعيتپرور بود، و جهان را
آبادان كرد و از درختان تخته و درها ساخت و آبها در جويها روان كرد، و كار
بزها كنيد [8] و زر و سيم از كانها بيرون آورد، و فرشهاء گستردني فرمود
تا ببافتند، و از پوست
[1] كذا في
الاصل، مسعودي (1- 136) هواميم بن لاوذ بن ارم بن سام بن نوح گزيده:
كيومرث بن ولاد بن ايم بن ارم بن ارفخشد بن سام بن نوح [2] راورتي: پيشداد يا ايرانشاه [3] اصل: مبشي. طبري: مشا. آثار الباقيه (ص 103) ميشي. مروج مسعودي (1- 138) ميشاه كذا في التنبيه و الاشراف. [4] اصل: فراود. البيروني در آثار (ص 103) افراواك، طبري كذا. مجمل و تاريخ سيستان: فراوك. مسعودي (1- 138) قروال. گزيده (ص 81) فراور [5] اصل قيتان [6] اصل فراود [7] اصل: مشبي. [8] پ: كند.