ابو عبد اللّه [3] محمد بن المستنصر، بعد از پدر خود در شهور سنه احدي و اربعين و ستمائة ببغداد او را بخلافت بيعت كردند، و امور دار الخلافت بفر دولت او رونق تمام گرفت، و اطراف ممالك تمام اسلام در ضبط او آمد، و خطب ديار اسلام بلقب مبارك و اسم همايون او زينت يافت، و در عهد دولت او تخت و تاج هندوستان بفرق و پاي مبارك سلطان معظم شهريار اعظم ناصر الدنيا و الدين محمود بن سلطان الشهيد شمس الدين كه اين طبقات بنام او تصنيف شد [4] آراسته بود، و درين عهد اغلب آن بوده، كه خراسان و عراق، و ما وراء النهر و طبرستان و فارس و كرمان و مكران در ضبط مغل بود، تا در شهور سنه اربع و خمسين و ستمائة هلاو [5] مغل كه برادر منكوخان مغل بود، از تركستان [6] به خراسان آمد، و لشكرهاء خراسان و عراق و آذربايجان جمع كرد، و قصد بغداد كرد، و در آخر اين سال، لشكر شيراز و موصل، جمله را به در بغداد برد [7]، و در