اسم او عبد اللّه بن محمد بود، و هر دو برادر همنام بودند، و او از ابو العباس مهتر بود و ولي عهد برادر خود بود، و مادر او را سلامه [2] نام بود، و بروايتي سلامه [3] زيد الحميري بود، و او را عبد الملك طويل گفتندي، و ولادت او بشام بود به موضعي كه آنرا شراة [4] خوانند در سنه خمس و تسعين [5]، و در وقت بيعت خلافت چهل و دو ساله بود، در آن وقت كه خلق به برادرش بيعت كرده بودند، ابو مسلم را با ابو جعفر در خراسان فرستاد، ابو مسلم ابا جعفر را تخويف كرده بود، آن كينه در دل او بود.
در آخر عهد ابو العباس ابو مسلم با ابو جعفر به حج رفت. چون حج بگذاردند، بوقت مراجعت در اثناء راه خبر فوت ابو العباس رسيد، ابو مسلم عطف كرد بجانب جزيره ابو جعفر او را بطريقي باز آورد. و برو بهانه‌ها كرد و ابو مسلم را بكشت و خلافت او را مسلم گشت و عمش با او خروج كرد و دعوي خلافت كرد، اهل شام در بيعت او آمدند