نام کتاب : فرهنگ قرآن نویسنده : امامی، عبدالنبی جلد : 1 صفحه : 61
و نیز آورده که: ابن ابی حاتم درباره قوله تعالی: «وَ بِالْوالِدَیْنِ إِحْساناً»،* از حسن اخراج نمود که: «یقول برّا.» [1] باز
آورده که: ابن مردویه از جابر بن عبد اللّه، اخراج نمود که او گفت: «قال:
رسول اللّه صلّی اللّه علیه و آله فی هذه الایة:" هَلْ جَزاءُ الْإِحْسانِ
إِلَّا الْإِحْسانُ"، قال: هل جزاء من أنعمت علیه بالاسلام إلّا أن أدخله
الجنة.» [2]5. احسان و تدبّر در آیات اشاره
الف- تدبّر در هر آیه به ترتیب آیات مصحفی 1. الف- احسان عامل اصلی ظهور روحیه حقشناسی و تجلیگاه حقپرستی است
«وَ إِذْ أَخَذْنا مِیثاقَ بَنِی إِسْرائِیلَ لا تَعْبُدُونَ إِلَّا
اللَّهَ وَ بِالْوالِدَیْنِ إِحْساناً.» [4] نیکی به والدین روحیه حقشناسی
را از طریق توجّه به واسطه هستی خود؛ یعنی والدین، در فرد ظاهر، و آن را
تقویت مینماید. آثار وضعی آن هم عبارتند از: 1. والدین با عنایت به
روحیه حقشناسی فرزند، ترغیب و تشویق میشوند تا به فعالیت و تحرّک بیشتری
پرداخته و پرنشاط و با امید به آینده به محیط زندگی صفایی خاص بخشند که
قهرا نیز فرزندان از ثمرات آن بهرهمند خواهند شد؛ 2. نیکی به والدین،
سبب تقویت روابط عاطفی و محبّت بیشتر والدین به فرزندان خواهد شد. این
نتیجه، مهمّتر و جالبتر از نتیجه اوّل است؛ 3. تأثیر متقابل روابط
عاطفی خوب والدین و فرزندان نسبت به یکدیگر، سبب توسعه و رشد روحیه
حقشناسی آنان نسبت به مبدأ هستی به صورت حقپرستی و پرستش خدای متعال،
میگردد؛ بدین گونه که انتقال عاطفی مداوم فرزند و والدین،