نام کتاب : فرهنگ قرآن نویسنده : امامی، عبدالنبی جلد : 1 صفحه : 59
آورده که عیاشی با اسنادش تا علی بن سالم، و او میگوید: شنیدم
امام صادق علیه السّلام میفرمود: «ایة فی کتاب اللّه مسجلة: قلت: و ما
هی؟ قال: قول اللّه عز و جل:" هَلْ جَزاءُ الْإِحْسانِ إِلَّا
الْإِحْسانُ". جرت فی الکافر و المؤمن و البر و الفاجر، و من صنع الیه
معروف، فعلیه ان یکافی به، و لیس المکافاة ان یصنع کما صنع حتی یربی. فان
صنعت کما صنع، کان له الفضل بالابتداء.»: آیهای در کتاب خدای متعال (قرآن
مجید) هست که ثابت، محقّق و محکم است. گفتم: آن، کدام آیه است؟ آن بزرگوار
فرمود: فرموده خدای عزّ و جلّ: «هَلْ جَزاءُ الْإِحْسانِ إِلَّا
الْإِحْسانُ»، که آن درباره کافر و مؤمن، و نیکوکار و بدکار جاری گردد، و
هرکس نسبت به او نیکیای شود، بر اوست که آن را به کفایت جبران کند، و
جبران نیکی به این نیست که همان گونه باشد که انجام شده، بلکه باید افزون
بر آن باشد، پس اگر همان گونه باشد که انجام شده، فضل و برتری برای کسی است
که نیکی را آغاز کرده است. [1] ابن جمعه عروسی باز درباره حقّ پدر بر
فرزند روایتی را از محمّد بن عیسی با اسنادش تا درست بن ابی منصور و او نیز
از امام کاظم علیه السّلام نقل میکند که: آن بزرگوار فرمود: «سأل رجل
رسول اللّه صلّی اللّه علیه و آله: ما حق الوالد علی الولد؟ قال: لا یسمیه
باسمه، و لا یمشی بین یدیه، و لا یجلس قبله، و لا یستسب له.»: مردی از
پیامبر خدا صلّی اللّه علیه و آله سؤال نمود: حقّ پدر بر فرزند چیست؟ پیامبر
صلّی اللّه علیه و آله پاسخ داد: او را به نام صدا نزند، در راه رفتن بر
او پیشی نگیرد، قبل از او ننشیند و کاری نکند که به او بد بگویند. [2] همچنین
در تفسیر نمونه به نقل از روح المعانی و فی ظلال، دو حدیث ذکر شده که هم
فزونی حقّ مادر نسبت به حق پدر، و هم اهمیت فوق العاده حقّ مادر، در آن
تأیید شده که عینا نقل میگردد. در یکی از آن دو حدیث آمده است که مردی نزد
رسول خدا رفت و عرض کرد: «من ابرّ؟ قال: امّک. قال: ثم من؟ قال: امّک.
قال: ثم من؟ قال: امّک. قال: ثم من؟ قال: اباک.»: ای رسول خدا! به چه کسی نیکی کنم؟ فرمود: به مادرت. عرض کرد که: بعد [1]. نور الثقلین، ج 5، ص 185، حدیث 58. [2]. نور الثقلین، ج 3، ص 149، حدیث 133.
نام کتاب : فرهنگ قرآن نویسنده : امامی، عبدالنبی جلد : 1 صفحه : 59