فرهنگ قرآن - امامی، عبد‌النبی - کتابخانه مدرسه فقاهت

نام کتاب : فرهنگ قرآن نویسنده : امامی، عبد‌النبی جلد : 1 صفحه : 412

توحید است، و گفته‌اند: مراد از آن، ثبات بر عهد و وفا نسبت به آن است، و گفته‌اند:
مراد از آن، سکینه است، و گفته‌اند: قول به «بلی» در عالم ذرّات، که این، سبک‌ترین اقوال است، و بعید نیست که مراد از آن، روح ایمانی باشد که امر به تقوا می‌کند؛ همچنان که خدای تعالی فرمود: «أُولئِکَ کَتَبَ فِی قُلُوبِهِمُ الْإِیمانَ وَ أَیَّدَهُمْ بِرُوحٍ مِنْهُ»، [1] و خدای تعالی فی قوله: «وَ کَلِمَتُهُ أَلْقاها إِلی مَرْیَمَ وَ رُوحٌ مِنْهُ»، [2] بر «روح» اطلاق «کلمه» فرموده. [3]
هم‌چنین فی قوله: «الَّذِینَ امْتَحَنَ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ لِلتَّقْوی ، [4] فرموده: امتحان، همان آزمایش بوده و برای آگاهی یافتن از حال شی‌ء مجهول می‌باشد، و چون این امر، در حقّ خدای تعالی محال است، پس مراد از آن در اینجا، تمرین و ایجاد عادت است؛ چنان‌که گفته‌اند: «او حمل المحنه و المشّقه علی القلب لیعتاد بالتقوی»؛ یعنی یا حمل زحمت و مشقت است بر دل تا به تقوا عادت کند، و آیه سیاقش برای دادن وعده زیباست برای فرو آوردن لحن صدا نزد پیامبر صلّی اللّه علیه و آله و سلّم، پس از توصیف آنان به این‌که دل‌هایشان موضع امتحان تقواست، و آن کسی که آنان را برای آن آزمایش می‌کند، خدای سبحان می‌باشد. [5]
نیز فی قوله تعالی: «یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِذا تَناجَیْتُمْ فَلا تَتَناجَوْا بِالْإِثْمِ وَ الْعُدْوانِ وَ مَعْصِیَةِ الرَّسُولِ وَ تَناجَوْا بِالْبِرِّ وَ التَّقْوی »، [6] فرموده: مخاطب در آیه، مؤمنان هستند. پس در آیه برای آنان نجوا را جایز نمود و بر آنان در نجوا شرط کرد که به گناه، تجاوز، دشمنی و نافرمانی از پیامبر نجوا نکنند، و نجوایشان به برّ و تقوا باشد. «بِالْبِرِّ» عبارت از وسعت و گسترش در کار خیر بوده و در مقابل «الْعُدْوانِ» است، و «التَّقْوی در مقابل «بِالْإِثْمِ» است. [7]

[1]. مجادله/ 22.
[2]. نساء/ 171.
[3]. المیزان، ج 18، ص 316.
[4]. حجرات/ 3.
[5]. المیزان، ج 18، ص 337.
[6]. مجادله/ 9.
[7]. المیزان، ج 19، ص 215.

نام کتاب : فرهنگ قرآن نویسنده : امامی، عبد‌النبی جلد : 1 صفحه : 412

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست