نام کتاب : فرهنگ قرآن نویسنده : امامی، عبدالنبی جلد : 1 صفحه : 269
شیخ
طبرسی رحمه اللّه در مجمع البیان فی قوله: «الْمالُ وَ الْبَنُونَ زِینَةُ
الْحَیاةِ الدُّنْیا وَ الْباقِیاتُ الصَّالِحاتُ خَیْرٌ عِنْدَ رَبِّکَ
ثَواباً وَ خَیْرٌ أَمَلًا»، [1] فرموده: «الْباقِیاتُ الصَّالِحاتُ»،
عبارت از طاعات برای خدای متعال و جمیع حسنات است؛ زیرا پاداش آن برای
همیشه و ابد باقی میماند. این، قول ابن عباس و قتاده است، و قوله: «خَیْرٌ
عِنْدَ رَبِّکَ ثَواباً وَ خَیْرٌ أَمَلًا»؛ یعنی از لحاظ پاداش، برتر، و
از لحاظ آرزوی نسبت به آن، صادقانهتر از مال، فرزند و دیگر زیباییهای
دنیاست که بعضی از آرزوها، دروغین است، و این آرزویی است که دروغ نیست؛
زیرا کسی که طاعتی را عمل کند، آن پاداشی را خواهد یافت که آرزوی آن را
دارد. [2] زمخشری در تفسیر کشّاف فی قوله: «وَ الْباقِیاتُ الصَّالِحاتُ
خَیْرٌ عِنْدَ رَبِّکَ ثَواباً وَ خَیْرٌ أَمَلًا»، [3] فرموده:
«الْباقِیاتُ الصَّالِحاتُ»، اعمال خیری است که نتیجه آن برای انسان ثابت و
پایدار است و زدودن و نیز نیست کردن هرآنچه از لذتهای دنیوی است که نفس
انسان به سوی آن نظر دارد، و گفتهاند: آن نمازهای پنجگانه است و گفتهاند: «سبحان
اللّه، و الحمد للّه، و لا إله إلّا اللّه، و اللّه اکبر» است، و قتاده
گفته: هرچه که رضای خدا در آن اراده شود. قوله: «خَیْرٌ عِنْدَ رَبِّکَ
ثَواباً»؛ یعنی آنچه از ثواب که متعلق به آن است و آنچه از آرزو که متعلق
به آن است؛ زیرا صاحب آن در دنیا، ثواب خدا را، و در آخرت، رسیدن به آن را
آرزو میکند. [4] همینطور فی قوله تعالی: «وَ الْباقِیاتُ الصَّالِحاتُ
خَیْرٌ عِنْدَ رَبِّکَ ثَواباً وَ خَیْرٌ مَرَدًّا»، [5] فرموده:
«الْباقِیاتُ الصَّالِحاتُ» همه، اعمال آخرتی است، و گفتهاند: نمازهاست، و
گفتهاند: «سبحان اللّه، و الحمد للّه، و لا إله إلّا اللّه، و اللّه
اکبر» است؛ یعنی آن خیر ثوابا است از آنچه کافران بدان مباهات میکنند. «وَ
خَیْرٌ مَرَدًّا»؛ یعنی محلّ بازگشت و فرجام و عاقبت یا منفعت، برگرفته از
این قول آنان است که: «لیس لهذا الامر مردّ» و «هل یرد بکای و زندا». [6] [1]. کهف/ 46. [2]. مجمع البیان، ج 6، ص 473. [3]. کهف/ 46. [4]. کشّاف، ج 2، ص 486. [5]. مریم/ 76. [6]. کشّاف، ج 2، ص 522.
نام کتاب : فرهنگ قرآن نویسنده : امامی، عبدالنبی جلد : 1 صفحه : 269