نام کتاب : فرهنگ قرآن نویسنده : امامی، عبدالنبی جلد : 1 صفحه : 120
17.
«بالتّواخی فی اللّه، تثمر الأخوّة.»: با برادری کردن در راه خدا، برادری
ثمربخش خواهد بود (یعنی رفاقتی ارزشمند است که فقط برای خدا باشد نه برای
دنیا). 18. «تبتنی الأخوّة فی اللّه علی التّناصح فی اللّه، و التّباذل
فی اللّه، و التّعاون علی طاعة اللّه، و التّناهی عن معاصی اللّه، و
التّناصر فی اللّه، و إخلاص المحبّة.»: بنای برادری در راه خدا، بر نصیحت
کردن یکدیگر در راه خدا، و بخشش به هم در راه خدا، و مدد کردن و تعاون بر
طاعت خدا، و بازداشتن یکدیگر از نافرمانیهای خدا، و یاری نمودن همدیگر در
راه خدا، و خالص گردانیدن دوستی است. 19. «تناس مساوی الإخوان، تستدم
ودّهم.»: بدیهای برادران را فراموش نما تا پاینده داری دوستی آنها را
(یعنی نتیجه فراموشی لغزش و بدسلوکیهای آنان، دوستی دایمی است). 20. «من اخی فی اللّه، غنم»: هرکه در راه خدا برادری کند، نفع عظیم ببرد. 21. «من اخی فی الدّنیا، حرم.»: هرکه در راه دنیا، برادری نماید، محروم خواهد شد. 22. «من لا إخوان له، لا أهل له.»: هرکه برایش برادرانی نیست، اهل (و دوستانی) برای او نخواهد بود. 23.
«من فقد أخا فی اللّه، فکأنّما فقد أشرف اعضائه.»: هرکه برادری را در راه
خدا نیابد (و یا از دست دهد)، گویا در حقیقت شریفترین اعضای خود را ندارد،
(و یا از دست داده است). 24. «من أحسن مصاحبة الإخوان، استدام منهم الوصلة.»: هرکه مصاحبت و رفاقت برادران را نیکو نماید، پیوند با آنها را پاینده دارد. 25.
«موت الأخ، قصّ الجناح و الید.»: مرگ برادر، کندن و یا بریدن بال و دست
است (زیرا قدرت انسان تا اندازهای با برادر است، بهویژه اگر واقعی باشد). خدایا!
به ما شناخت وظایفمان نسبت به برادران ایمانی، در اتّحاد و هماهنگی با
یکدیگر و نیز آشنایی نسبت به مسئولیتهای دینی، اجتماعی، تربیتی، اقتصادی،
سیاسی و ... و عمل به آن مسئولیتهای مهمّ را عنایت بفرما. آمین، یا رب العالمین!
نام کتاب : فرهنگ قرآن نویسنده : امامی، عبدالنبی جلد : 1 صفحه : 120