به گسترش دانش بى‌كران خود در تمام جامعه نشد؛اما شاگردانى تربيت كرد كه هركدام در نشر معارف اسلام و رفع شبهات دشمنان،نقش مؤثر و ارزنده‌اى داشتند.

شيخ طوسى رحمه اللّه تعداد شاگردان آن حضرت را افزون بر يك صد نفر ثبت كرده است. [1]در ميان آنان چهره‌ها و شخصيت‌هاى برجسته و وارسته‌اى به چشم مى‌خورند؛مانند:احمد بن اسحاق اشعرى قمى،ابو هاشم داود بن قاسم جعفرى،ابو عمرو عثمان بن سعيد عمرى،على بن جعفر و محمد بن حسن صفّار.

2.ايجاد حلقۀ ارتباطى با شيعيان از طريق نمايندگان

در پى تلاش‌هاى فراوان امامان پيشين عليهم السّلام،در زمان امام عسكرى عليه السّلام تشيّع در مناطق و شهرهاى مختلف،گسترده شده و شيعيان در نقاط فراوانى زندگى مى‌كردند.

گستردگى و پراكندگى مراكز تجمع شيعيان،وجود سازمان ارتباطى منظمى را ايجاب مى‌كرد تا پيوند شيعيان را با حوزه امامت و نيز ارتباط آنان را باهم ديگر برقرار سازد و از اين رهگذر،آنان را از نظر دينى و سياسى،رهبرى و سازماندهى كند.

اين نياز،از زمان امام نهم عليه السّلام احساس مى‌شد و چنان‌كه در سيرۀ آن حضرت و امام دهم عليه السّلام آمده،شبكه ارتباطى وكالت و نصب نمايندگان در مناطق گوناگون،از آن زمان وجود داشته است.

اين برنامه در زمان امام عسكرى عليه السّلام نيز تعقيب گرديد.بنابر اسناد و شواهد تاريخى،آن حضرت نمايندگانى از ميان شخصيت‌هاى برجسته شيعيان،در مناطق متعدد منصوب كرده و با آنان در ارتباط بود و از اين طريق،پيروان تشيّع را در همه مناطق زير نظر داشت.

يكى از نمايندگان امام«احمد بن اسحاق بن عبد اللّه قمى اشعرى»،از ياران خاص امام و از شخصيت‌هاى بزرگ شيعى در قم بود.بعضى از دانشمندان علم رجال،از او به عنوان رابط بين قمى‌ها و امام و از جمله اصحاب خاص آن حضرت ياد كرده‌اند [2].اما دانشمندان ديگر،او را وكيل و نماينده امام دانسته‌اند [3].از روايتى در بحار الانوار استفاده مى‌شود كه او نماينده امام در موقوفات قم بوده است.

در رأس وكيلان امام،«محمد بن عثمان عمرى قدّس سرّه»قرار داشت و وكلاى ديگر،به وسيلۀ او با امام در ارتباط بودند.آنان نوعا اموال و وجوهات جمع‌آورى شده را به وى تحويل مى‌دادند و او آنها را