از صلب او مردى متولد مى‌شود كه به نام پيامبرتان ناميده مى‌شود و در اخلاق شبيه او است،ولى در خلقت شباهتى به او ندارد.سپس نقل كرد كه:زمين را پر از عدل و داد مى‌كند». [1]

در مورد اين حديث،از دو طريق مى‌توان بحث كرد:1.بررسى سند آن؛2.مقايسۀ آن با روايات ديگر.

يكم.در بررسى متن و سند حديث،مى‌توان با دلايل زير احتمال ساختگى بودن آن را بيان كرد:

1-1.اختلاف در نقل حديث از ابو داود؛جزرى شافعى(م 833 ه‌.ق)آن را از شخص ابو داود نقل كرده؛ولى به جاى«حسن»،«حسين»ثبت كرده است. [2]

مقدسى شافعى در عقد الدرر،آن را با نام«حسن»روايت كرده؛ولى پژوهشگر كتاب در حاشيه آن،به نسخه‌اى اشاره مى‌كند كه نام«حسين»در آن ثبت شده است.همچنين نقل سيد صدر الدين صدر از عقد الدرر با نام«حسين»،نشانگر وجود چنين نسخه‌اى است. [3]

براى رفع اختلاف در اين حديث،نمى‌توان بدون پشتوانه ديگر،يكى از دو نام را بر ديگرى ترجيح داد.در مورد نام«حسن»چنين قرينه‌اى وجود ندارد؛در حالى‌كه براى ترجيح نام «حسين»قرينه‌هاى بسيارى وجود دارد.

1-2.سند حديث ناپيوسته است؛چون شخصى كه از حضرت على عليه السّلام نقل كرده،ابو اسحاق سبيعى است.دربارۀ او ثابت نشده كه حتى يك حديث را خود از امام على عليه السّلام شنيده باشد و منذرى در شرح حديث به اين مطلب تصريح كرده است. [4]چون به گفته ابن حجر،او دو سال قبل از پايان خلافت عثمان متولد شده است. [5]بنابراين به هنگام شهادت على عليه السّلام هفت ساله بوده است.

1-3.سند حديث مجهول است؛چون ابو داود مى‌گويد:«از هارون بن مغيره برايم حديث شد»و معلوم نيست وى چه كسى بوده است؟طبق مبانى محدثان اهل سنّت،حديثى كه راوى مجهول دارد،قابل اطمينان نيست.