[مسأله 1742 اگر پسر بدون اجازۀ پدر روزۀ مستحبى بگيرد]
مسأله 1742 اگر پسر بدون اجازۀ پدر (1) روزۀ مستحبى بگيرد و در بين روز پدر (2) ، او را نهى كند (3) ، بايد افطار نمايد.
اين مسأله در رسالۀ آيات عظام: مكارم، نورى و بهجت نيست
(1) (2) زنجانى: يا مادر. .
(3) خوئى، تبريزى، زنجانى: چنانچه مخالفت او موجب اذيتش باشد. .
گلپايگانى، صافى: اگر در مخالفت نهى، اذيت مىشود. .
فاضل: به نحوى كه از روزه گرفتنش به خاطر شفقت بر وى اذيت شود. .
سيستانى: مسأله اگر فرزند بدون اجازه پدر يا مادر روزه مستحبى بگيرد و در بين روز پدر يا مادر او را نهى كند، چنانچه مخالفت او موجب اذيتش كه ناشى از شفقت اوست باشد، بايد افطار نمايد.
[مسأله 1743 كسى كه مىداند روزه براى او ضرر ندارد]
مسأله 1743 كسى كه مىداند روزه براى او ضرر (1) ندارد اگر چه دكتر بگويد ضرر دارد، بايد روزه بگيرد و كسى كه يقين يا گمان دارد كه روزه برايش ضرر (2) دارد اگر چه دكتر بگويد ضرر ندارد، بايد روزه نگيرد (3) و اگر روزه بگيرد صحيح نيست (4) مگر آن كه به قصد قربت بگيرد و بعد معلوم شود ضرر نداشته.
(1) (2) سيستانى: ضرر قابل توجهى. .
(3) سيستانى: واجب نيست روزه بگيرد.
(4) اراكى، گلپايگانى، خوئى، صافى، نورى: بقيه مسأله ذكر نشده.
تبريزى: و اگر شك كند روزه براى او ضرر دارد يا نه و دكتر حاذق موثق بگويد ضرر دارد يا ندارد لازم است از قول او تبعيت كند.
زنجانى: مسأله كسى كه مىترسد روزه برايش ضرر داشته باشد، اگر چه دكتر بگويد ضرر ندارد نبايد روزه بگيرد، و كسى كه نمىترسد بايد روزه بگيرد، اگر چه دكتر بگويد ضرر دارد.
بهجت: مسأله اگر كسى مريض باشد به طورى كه بداند يا گمان كند روزه گرفتن براى او ضرر دارد نبايد روزه بگيرد و اگر روزه بگيرد روزهاش صحيح نيست و در صورت خوف ضرر در صورتى كه خوف او عقلايى باشد مىتواند روزهاش را افطار كند.
مكارم: مسأله كسى كه مىداند روزه براى او ضرر دارد بايد روزه را ترك كند و اگر روزه بگيرد صحيح نيست، هم چنين اگر يقين ندارد امّا احتمال قابل توجهى مىدهد كه روزه براى او ضرر دارد، خواه اين احتمال از تجربۀ شخصى حاصل شده باشد يا از گفته طبيب. اگر طبيب بگويد روزه ضرر دارد اما او با تجربه دريافته است كه ضرر ندارد بايد روزه بگيرد و در صورت معلوم نبودن ضرر مىتواند يكى دو روز تجربه كند و بعد طبق دستور بالا عمل نمايد.
[مسأله 1744 اگر انسان احتمال بدهد كه روزه برايش ضرر دارد]
مسأله 1744 اگر انسان احتمال بدهد كه روزه برايش ضرر دارد و از آن احتمال، ترس براى او پيدا شود (1) چنانچه احتمال او در نظر مردم به جا باشد، نبايد روزه بگيرد و اگر روزه بگيرد صحيح نيست (2) مگر آن كه به قصد قربت گرفته باشد و بعد معلوم شود ضرر نداشته.
اين مسأله در رسالۀ آيت اللّٰه بهجت نيست
(1) اراكى: نبايد روزه بگيرد و اگر روزه بگيرد صحيح نيست.