كفارۀ زن را نبايد بدهد و بر خود زن هم كفاره واجب نيست.
مكارم: رجوع كنيد به ذيل مسأله (1678)
. اين مسأله در رسالۀ آيت اللّٰه بهجت نيست
خوئى، تبريزى، سيستانى، زنجانى: مسأله اگر مرد، زن خود را يا زن، شوهر خود را مجبور كند (تبريزى: اِكراه كند) كه غير از جماع كار ديگرى كه روزه را باطل مىكند به جا آورد، بر هيچ يك از آنها كفاره (زنجانى: كفاره ديگرى) واجب نيست.
[مسأله 1683 كسى كه به واسطۀ مسافرت يا مرض روزه نمىگيرد]
مسأله 1683 كسى كه به واسطۀ مسافرت يا مرض روزه نمىگيرد، نمىتواند زن روزه دار خود را مجبور به جماع كند (1) ، ولى اگر او را مجبور نمايد بنا بر احتياط بايد كفارهاش را بدهد (2) .
(1) بهجت: بقيه مسأله ذكر نشده.
تبريزى: اِكراه به جماع كند. .
(2) اراكى، گلپايگانى، فاضل، زنجانى، سيستانى، صافى، نورى: اگر او را مجبور نمايد كفاره بر مرد نيز واجب نيست.
تبريزى: اگر او را اِكراه نمايد كفاره بر مرد نيز واجب نيست.
مكارم: گناه كرده، ولى لازم نيست كفاره او را هم بدهد.
[مسأله 1684 انسان نبايد در به جا آوردن كفاره كوتاهى كند]
مسأله 1684 انسان نبايد (1) در به جا آوردن كفاره كوتاهى كند، ولى لازم نيست فوراً آن را انجام دهد.
(1) بهجت: اگر كفاره واجب شود نبايد. .
زنجانى: مسأله انسان لازم نيست كفاره را فوراً بدهد، ولى نبايد آن را به قدرى به تأخير بيندازد كه بگويند در انجام دستور الهى، كوتاهى و مسامحه كرده است.
[مسأله 1685 اگر كفاره بر انسان واجب شود]
مسأله 1685 اگر كفاره بر انسان واجب شود و چند سال آن را به جا نياورد، چيزى بر آن اضافه نمىشود.
[مسأله 1686 كسى كه بايد براى كفارۀ يك روز شصت فقير را طعام بدهد]
مسأله 1686 كسى كه بايد براى كفارۀ يك روز شصت فقير را طعام بدهد اگر به شصت فقير دسترسى دارد نبايد (1) به هر كدام از آنها بيشتر از يك مد كه تقريباً ده سير است طعام بدهد، يا يك فقير را بيشتر از يك مرتبه سير نمايد (2) ، ولى (چنانچه انسان اطمينان داشته باشد كه فقير طعام را به عيالات خود مىدهد يا به آنها مىخوراند (3)) مىتواند براى هر يك از عيالات فقير اگر چه صغير باشند يك مد به آن فقير بدهد.
(1) خوئى، تبريزى: نمىتواند.
. اين مسأله در رسالۀ آيت اللّٰه بهجت نيست
(2) خوئى، تبريزى: و زيادى را از كفاره حساب نمايد. .
مكارم: كسى كه براى كفارۀ روزه، اطعام شصت فقير را انتخاب كرده بايد به هر كدام، يك مُد طعام (تقريباً (750) گرم) بدهد و نمىتواند چند مد را به يك نفر بدهد، مگر اين كه دسترسى به شصت فقير پيدا نكند. .
فاضل: ولى چنانچه فقير داراى عائله باشد انسان مىتواند براى هر يك از عيالات فقير اگر چه صغير باشند يك مد به آن فقير بدهند بلى اگر فرزندان او صغير باشند سهم او و بچهها را يك جا تحويل دهد.