(2) سيستانى: اگر بخواهد روزۀ قضا يا كفاره بگيرد بايد آن را معين نمايد مثلاً نيت كند كه روزۀ قضا يا روزۀ كفاره مى‌گيرم. .

(3) گلپايگانى، صافى: و هم چنين در روزۀ مستحبى و روزه‌اى كه زمانش معين است تعيين لازم نيست. .

نورى: و هم چنين در روزۀ مستحبى كه زمان خاص ندارد و روزه‌اى كه زمانش معين است مانند روزۀ روز عيد غدير مثلاً تعيين لازم نيست. .

(4) گلپايگانى، صافى: بلكه در روزۀ ماه رمضان اگر نداند. .

(5) سيستانى: و در روزه نذر و مانند آن قصد نذر لازم نيست.

بهجت: مگر اين كه روزه براى ميّت گرفته باشد كه در اين صورت روزۀ ماه رمضان حساب نمى‌شود و صحيح بودن آن مورد تأمّل است. مگر اين كه مقصود او به دو قسمت جداگانه تقسيم شود يكى روزۀ واجب و يكى هم براى ديگرى بودن روزه كه در اين صورت بنا بر أظهر روزۀ ماه رمضان محسوب مى‌شود.

مسأله اختصاصى

بهجت: مسأله 1270 هر گاه در ماه رمضان يا روزۀ واجب معين، نيت روزه را عمداً ترك نمايد تا صبح داخل شود، روزۀ آن روزش صحيح نيست و قضا بر او واجب است ولى وجوب كفّاره محل تأمل است.

[مسأله 1556 اگر بداند ماه رمضان است]

مسأله 1556 اگر بداند ماه رمضان است و عمداً نيت روزۀ غير رمضان كند، نه روزۀ رمضان حساب مى‌شود و نه روزه‌اى كه قصد كرده است (1) .

(1) خوئى، تبريزى، زنجانى: بنا بر احتياط واجب.

سيستانى: روزه‌اى كه قصد كرده است حساب نمى‌شود و هم چنين روزۀ ماه رمضان حساب نمى‌شود، اگر آن قصد، با قصد قربت منافات داشته باشد، بلكه اگر منافات هم نداشته باشد بنا بر احتياط روزۀ ماه رمضان حساب نمى‌شود.

مكارم: مسأله اگر عمداً در ماه مبارك رمضان نيت روزۀ غير ماه رمضان را كند (در حالى كه مى‌داند در ماه رمضان روزۀ غير ماه رمضان صحيح نيست) روزۀ او باطل است، يعنى نه از رمضان حساب مى‌شود و نه از غير آن.

[مسأله 1557 اگر مثلاً به نيت روز اول ماه روزه بگيرد]

مسأله 1557 اگر مثلاً به نيت روز اول ماه روزه بگيرد، بعد بفهمد دوم يا سوم بوده، روزۀ او صحيح است.

مكارم: مسأله لازم نيست در موقع نيّت معيّن كند كه روز اوّل ماه است يا دوّم يا غير آن، حتّٰى اگر روزى را تعيين كند مثلاً بگويد به نيّت روز دوّم ماه روزه مى‌گيرم، بعد معلوم شود سوّم بوده روزۀ او صحيح است.

[مسأله 1558 اگر پيش از اذان صبح نيت كند و بيهوش شود]

مسأله 1558 اگر پيش از اذان صبح نيت كند و بيهوش شود و در بين روز به هوش آيد، بنا بر احتياط واجب بايد روزۀ آن روز را تمام نمايد و اگر تمام نكرد قضاى آن را به جا آورد (1) .