مى‌تواند نيت فرادى كند يا صبر كند تا امام براى ركعت بعد برخيزد (1) و آن را ركعت اول نماز خود حساب كند. ولى اگر برخاستن امام به قدرى طول بكشد كه نگويند اين شخص نماز جماعت مى‌خواند، بايد نيت فرادى نمايد.

(1) گلپايگانى، صافى: بنا بر احتياط واجب بايد بايستد تا امام براى ركعت بعد برخيزد. .

خوئى، تبريزى: بنا بر احتياط واجب بايد قصد فرادى بنمايد.

سيستانى: مخيّر است نماز را فرادىٰ تمام كند يا اين كه همراه امام به قصد قربت مطلقه به سجده رود و بعد در حال ايستادن تكبير را به قصد اعمّ از تكبيرة الإحرام و ذكر مطلق تجديد كرده، نماز را به جماعت بخواند يا براى رسيدن به ركعت بعد نماز را قطع كند.

بهجت: مى‌تواند نيّت فرادى كند يا مى‌تواند صبر كند تا در ركعت بعد، به امام ملحق شود؛ و در صورت ملحق شدن، تكبير ديگر لازم نيست.

مكارم: نيّت فرادىٰ مى‌كند و نمازش صحيح است و اعاده ندارد.

زنجانى: بنا بر احتياط بايد نماز را به صورت فرادىٰ تمام كند. [پايان مسأله]

[مسأله 1430 اگر اول نماز يا بين حمد و سوره اقتدا كند]

مسأله 1430 اگر اول نماز يا بين حمد و سوره اقتدا كند (1) و (2) پيش از آن كه به ركوع رود، امام سر از ركوع بردارد نماز او به طور جماعت صحيح است (3) و بايد ركوع كند و خود را به امام برساند.

اين مسأله، در رسالۀ آيت اللّٰه بهجت نيست

(1) مكارم: و خود را به ركوع امام نرساند، جماعت او صحيح نيست، مگر اين كه عذرى داشته باشد.

(2) خوئى، زنجانى، سيستانى: و اتفاقاً. .

(3) گلپايگانى، صافى: چنانچه عمداً ركوع خود را تأخير نينداخته نماز او صحيح است و الاّ احتياط لازم آن است كه نماز را تمام كند و دوباره بخواند.

خوئى، سيستانى، تبريزى، زنجانى: نماز او صحيح است. (زنجانى: و جماعت هم حساب مى‌شود) .

مسائل اختصاصى

بهجت: مسأله 1149 چنانچه مأموم بترسد كه اگر ملحق به صف شود و اقتدا كند، امام سر از ركوع بردارد، مى‌تواند در همان مكانى كه ايستاده، اقتدا كند و تكبير بگويد و به ركوع برود به شرط آن كه مانعى از اقتدا در آن مكان نباشد مثل وجود حائل يا بلند بودن جاى امام؛ بنا بر اين دور بودن فاصله بين مأموم و امام يا صف جماعت بنا بر اظهر، مانع از اقتدا نيست. پس مأموم، بعد از رسيدن به ركوع امام در حال ركوع و يا بعد از ركوع و بنا بر احتياط بعد از سجود و لو به چند دفعه حركت خود را به امام يا صف، ملحق مى‌كند؛ و بنا بر احتياط واجب در حال ذكر حركت نكند و اگر توانست راه رفتن را به بعد از سجده تأخير بيندازد، اين كار را مى‌كند. ولى در هر صورت، طى كردن اين فاصله نبايد فعل كثير حساب شود.

بهجت: مسأله 1150 اگر كسى بعد از سر برداشتن امام از ركوع رسيد، مى‌تواند به امام اقتدا كند و تكبيرة الإحرام بگويد، امّا ركوع به جا نياورد ولى در يك سجده يا دو سجده، امام را متابعت كند و در ركعت بعد، كه امام برمى‌خيزد، ركعت اوّل مأموم حساب مى‌شود و بنا بر اظهر، تجديد تكبيرة الإحرام لازم نيست.