و اگر زمانى براى كارى غير از ارشاد و تبليغ مسافرت كرد، در آن سفر مانند ساير مسافران نمازش شكسته است و روزه او صحيح نيست.

[س 655 كسانى كه مدت غير معينى مسافرت مى‌كنند]

س 655: كسانى كه مدت غير معينى مسافرت مى‌كنند مانند طلاب علوم دينى كه براى درس خواندن به حوزه علميه مى‌روند و يا كارمندان دولت كه براى كار به مدت غير معينى به شهرى اعزام مى‌شوند، نماز و روزه اين افراد چه حكمى دارد؟ ج: بر محل تحصيل يا كار حكم وطن مترتب نيست، مگر آن كه آن قدر آنجا بمانند كه عرفاً وطن آنها محسوب شود.

[س 656 طلبۀ علوم دينى در شهرى كه وطن او نيست زندگى مى‌كند]

س 656: طلبۀ علوم دينى در شهرى كه وطن او نيست زندگى مى‌كند، اگر قبل از قصد اقامۀ ده روز مى‌دانسته و يا قصد داشته كه به طور هفتگى به مسجدى كه بيرون شهر واقع است برود، آيا مى‌تواند قصد اقامت ده روز كند يا خير؟ ج: هنگام قصد اقامت، قصد رفتن به كمتر از مسافت شرعى به مدت يك ساعت يا بيشتر تا ثلث روز يا شب ضرر به صحت قصد اقامت نمى‌زند و تشخيص اين كه مقصدى كه قصد رفتن به آنجا را دارد، آيا داخل در محل اقامت هست يا خير، موكول به نظر عرف است.

قصد اقامت و مسافت شرعى

[س 657 با خواندن حد اقل يك نماز چهار ركعتى]

س 657: من در جائى كار مى‌كنم كه كمتر از مسافت شرعى با شهر مجاور فاصله دارد و چون هيچ يك از دو مكان، وطن من نيست، لذا در محل كارم قصد اقامت ده روز مى‌كنم تا نمازم را تمام خوانده و بتوانم روزه بگيرم، و هنگامى كه در محل كارم قصد اقامت ده روز مى‌كنم، در خلال آن مدت و بعد از آن قصد رفتن به شهر مجاور نمى‌كنم، حكم شرعى من در حالتهاى زير چيست؟ (1) اگر قبل از پايان ده روز به خاطر حادثه‌اى يا كارى به آن شهر بروم و بعد از تقريباً دو ساعت، به محل كارم برگردم؟ (2) اگر بعد از پايان ده روز به قصد رفتن به محله معينى به آن شهر بروم و از مقدار مسافت شرعى تجاوز نكنم و بعد از يك شب توقف، به محل اقامتم برگردم؟ (3) بعد از پايان ده روز به قصد رفتن به محله معينى به آن شهر بروم، ولى بعد از رسيدن به آن محله، تصميم به رفتن به محلۀ ديگرى كه با محل اقامت من بيشتر از مسافت شرعى فاصله دارد، بگيرم؟ ج: (1) (2) : اگر از ابتداء، قصد خروج نداشته باشيد، بعد از استقرار حكم تمام بودن نماز در محل اقامت هر چند با خواندن حد اقل يك نماز چهار ركعتى در آنجا باشد، خارج شدن از آنجا به مقدار كمتر از مسافت شرعى، در يك يا چند روز، به قصد اقامت ضرر نمى‌رساند، و در اين صورت فرقى نمى‌كند كه خروج قبل از پايان ده روز باشد يا بعد از آن، و تا مسافرت جديدى انجام نشده، نماز تمام و روزه صحيح است. (3) رفتن به محله‌هاى ديگر شهر محل اقامت، هر چند با محلۀ قصد اقامت به مقدار مسافت شرعى فاصله داشته باشد، به قصد اقامت و حكم آن ضرر نمى‌رساند، ولى اگر پس از قصد اقامت در شهرى به شهر ديگرى كه با شهر محل اقامت به مقدار مسافت شرعى فاصله دارد برود، قصد اقامت قبلى وى به هم مى‌خورد و بعد از برگشت به محل اقامت، بايد دوباره قصد نمايد.