و ابتداى مسافت شرعى را هم بايد از همان جا حساب كرد؛ و هم چنين اگر در جايى بود كه نه وطن او بود و نه قصد ماندن ده روز را در آن جا داشت و نه سى و يك روز به طور ترديد، در آنجا مانده بود و در عين حال، نمازش در آن شهر يا محل، تمام بود مثل اين كه به دنبال گم شده‌اى بدون قصد سفر به آن جا رسيده بود و از آنجا، قصد سفر كرد، خروج از حدّ ترخّص آن محل، اعتبارى ندارد و همين كه مسافت شرعى را عرفاً شروع كرد، نمازش را شكسته مى‌خواند.

بهجت: مسأله 1071 اگر مسافر به اجبار يا به اختيار خود بدون اين كه از قصد سفر برگردد به كمتر از حدّ ترخّص برگشت، نمازش در آنجا تمام است، ولى اگر برگشتن او به كمتر از حدّ ترخّص نبود نماز شكسته است، مگر آن كه از قصد سفر برگردد.

[مسأله 1319 مسافرى كه به وطنش برمى‌گردد]

مسأله 1319 مسافرى كه به وطنش برمى‌گردد، وقتى ديوار وطن خود را ببيند و صداى اذان آن را بشنود، بايد نماز را تمام بخواند (1) ولى مسافرى كه مى‌خواهد ده روز در محلى بماند، وقتى ديوار آنجا را ببيند و صداى اذانش را بشنود، بنا بر احتياط واجب بايد نماز را تأخير بيندازد تا به منزل برسد، يا نماز را هم شكسته و هم تمام بخواند.

اين مسأله، در رسالۀ آيت اللّٰه مكارم نيست

(1) گلپايگانى، صافى: و نيز مسافرى كه مى‌خواهد ده روز در محلى بماند، وقتى ديوار آنجا را ببيند و صداى اذانش را بشنود، بايد نماز را تمام بخواند و احتياط مستحب آن است كه نماز را تأخير بيندازد تا به منزل برسد، يا هم شكسته و هم تمام بخواند. (صافى: و سزاوار است اين احتياط را ترك نكند) .

اراكى: مسأله مسافرى كه به وطنش برمى‌گردد، وقتى به جايى برسد كه اهل وطن او را ببينند و اذان آنجا را بشنود بايد نماز را تمام بخواند و هم چنين مسافرى كه مى‌خواهد ده روز در محلى بماند، وقتى كه به جايى برسد كه اهل محل او را ببينند و اذان آنجا را بشنود بايد نماز را تمام بخواند.

خوئى، تبريزى: مسأله مسافرى كه به وطنش برمى‌گردد، وقتى كه اهل وطن خود را ببيند و صداى اذان آن را بشنود، بايد نماز را تمام بخواند؛ ولى مسافرى كه مى‌خواهد ده روز در محلّى بماند، مادامى كه به آن محلّ نرسيده نمازش قصر است.

سيستانى: مسأله مسافرى كه به وطنش برمى‌گردد، تا وقتى كه داخل وطنش نشده بايد نماز را قصر بخواند و هم چنين مسافرى كه مى‌خواهد ده روز در محلى بماند، مادامى كه به آن محل نرسيده نمازش قصر است.

بهجت: مسأله مسافرى كه به وطن خود برمى‌گردد، براى اين كه نماز را تمام بخواند، بنا بر احتياط بايد هم ديوار وطن را ببيند و هم اذان آنجا را بشنود، اگر چه أظهر، كفايت شنيدن اذان است. ولى مسافرى كه مى‌خواهد ده روز در محلّى بماند، اگر به جايى برسد كه ديوار آن محلّ را ببيند و صداى اذانش را بشنود، چنانچه بخواهد در آنجا نماز بخواند بنا بر احتياط واجب بايد هم شكسته و هم تمام بخواند.

زنجانى: مسأله مسافرى كه به وطنش برمى‌گردد، وقتى به جايى برسد كه صداى اذان