(1) خوئى، تبريزى: و تدارك ممكن نباشد. .

(2) خوئى، تبريزى: احتياط واجب آن است كه دوباره دو سجدۀ سهو بنمايد.

گلپايگانى: مسأله اگر بداند يكى از دو سجدۀ سهو را به جا نياورده و يا بداند سهواً سه سجدۀ سهو كرده، بايد دوباره دو سجدۀ سهو بنمايد.

صافى: و تدارك آن ممكن نباشد. .

سيستانى: و تدارك آن به سبب فاصلۀ زياد ممكن نباشد. .

زنجانى: مسأله بين دو سجده سهو نبايد زياد فاصله بيندازد، به طورى كه عرفاً دو كار به شمار آيد؛ پس اگر عمداً يا سهواً بين دو سجده سهو فاصلۀ زياد بيندازد، بايد دو سجده سهو را از سر بگيرد و اگر عمداً يا سهواً سه سجده نيز انجام دهد، بايد دوباره سجده سهو نمايد.

مسائل اختصاصى

بهجت: مسأله 1017 اگر واجبى از واجبات سجده سهو را فراموش كرد، اگر محلّ آن نگذشته، آن را به جا مى‌آورد و اگر بعد از سلام فهميد، بنا بر احتياط سجدۀ سهو را اعاده كند.

بهجت: مسأله 1018 اگر در سجدۀ سهو شك كرد كه دو سجده به جا آورده يا يك سجده، بنا را بر دو مى‌گذارد اگر چه قبل از تشهّد باشد؛ و اگر شك كرد كه دو سجده به جا آورده يا سه سجده، بنا را بر دومى گذارد و هم چنين به شك در ذكر يا طمأنينه اعتنا نمى‌كند، اگر چه قبل از سر برداشتن از سجده باشد. امّا اگر شك كرد كه اصل سجده را به جا آورده يا نه، بايد به جا آورد.

دستور سجدۀ سهو

[مسأله 1250 سجدۀ سهو]

مسأله 1250 دستور سجدۀ سهو اين است كه بعد از سلام نماز فوراً نيت سجدۀ سهو كند و پيشانى را (1) به چيزى كه سجده بر آن صحيح است بگذارد (2) و بگويد (3) : «بِسْمِ اللّٰهِ وَ بِاللّٰهِ وَ صَلَّى اللّٰهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ» يا «بِسْمِ اللّٰه وَ بِاللّٰهِ اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ و آلِ مُحَمَّدٍ» ولى بهتر است بگويد (4) : «بِسْمِ اللّٰهِ وَ بِاللّٰهِ اَلسَّلامُ عَلَيكَ اَيُّهَا النَّبِىُّ وَ رَحْمَةُ اللّٰهِ وَ بَرَكاتُهُ» بعد بايد (5) بنشيند و دوباره به سجده رود و يكى از ذكرهايى را كه گفته شد بگويد (6) و بنشيند و بعد از خواندن تشهد سلام دهد.

(1) سيستانى: بنا بر احتياط لازم. .

(2) گلپايگانى، صافى: و ذكر بگويد، و ذكر سجدۀ سهو را به سه نحو مى‌شود انجام داد: اوّل: «بِسْمِ اللّٰهِ وَ بِاللّٰهِ وَ صَلَّى اللّٰهُ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ» دوّم: «بِسْمِ اللّٰهِ وَ بِاللّٰهِ اللّٰهُمَّ صَلِّ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ» سوّم: «بِسْمِ اللّٰهِ وَ بِاللّٰهِ السَّلاٰمُ عَلَيْكَ اَيُّهَا النَّبِىُّ وَ رَحْمَةُ اللّٰهِ وَ بَرَكٰاتُهُ» و احتياط، اختيار قسم سوّم است. بعد بايد بنشيند و دوباره به سجده رود و ذكر را بگويد و بنشيند و بعد از خواندن تشهد سلام دهد.

خوئى، تبريزى، نورى: و أحوط اين است كه بگويد: «بسم اللّٰه و باللّٰه السّلام عليك أيّها النّبيّ و رحمة اللّٰه و بركاته» ، بعد بايد بنشيند و دوباره به سجده رود و ذكرى را كه گفته شد بگويد و بنشيند و بعد از تشهّد بگويد: «السّلام عليكم» و أولىٰ اين است: « و رحمة اللّٰه و بركاته» را اضافه كند.