بنا بر احتياط واجب نبايد آن را باطل نمايد؛ چه قبل از وقت باشد و چه بعد از دخول وقت؛ ولى مى‌تواند با عيال خود نزديكى كند، اگر چه بداند كه از غسل، متمكّن نخواهد شد.

مكارم: مسأله كسى كه وضو دارد و مى‌داند اگر وضوى خود را باطل كند نمى‌تواند وضو بگيرد، چنانچه ضرر يا مشقّت فوق‌العاده‌اى ندارد بايد وضوى خود را براى نماز نگه‌دارد، حتّٰى اگر احتمال قابل توجّهى بدهد كه آب براى وضو پيدا نخواهد كرد.

[مسأله 661 اگر پيش از وقت نماز وضو داشته باشد]

مسأله 661 اگر پيش از وقت نماز وضو داشته باشد (1) و بداند (يا احتمال عقلايى دهد يا دو شاهد عادل خبر دهند (2)) كه اگر وضوى خود را باطل كند، تهيۀ آب براى او ممكن نيست چنانچه بتواند بدون ضرر و مشقّت وضوى خود را نگهدارد (3) احتياط واجب (4) آن است كه آن را باطل نكند. (5)

(1) مكارم: و مى‌داند بعداً دسترسى به آب ندارد، احتياط واجب آن است كه وضوى خود را نگهدارد. [پايان مسأله]

(2) اراكى، نورى: بداند، يا دو شاهد عادل (نورى: يا يك عادل كه گفتار او اطمينان‌آور باشد) خبر دهند. .

زنجانى: بداند يا احتمال عقلايى بدهد. .

[قسمت داخل پرانتز در رساله آيات عظام: گلپايگانى، خوئى، فاضل، صافى و تبريزى نيست]

(3) گلپايگانى، خوئى، زنجانى، فاضل، صافى، تبريزى: چنانچه بتواند وضوى خود را نگهدارد. .

(4) خوئى، گلپايگانى، صافى، تبريزى: احتياط مستحب. .

بهجت: احتياط. .

(5) گلپايگانى، صافى: و تا ممكن است رعايت اين احتياط را بنمايد.

زنجانى: ولى نزديكى با عيال مانعى ندارد.

سيستانى: رجوع كنيد به ذيل مسألۀ 660.

[مسأله 662 كسى كه فقط به مقدار وضو يا به مقدار غسل آب دارد]

مسأله 662 كسى كه فقط به مقدار وضو يا به مقدار غسل آب دارد (1) اگر بداند (2) يا دو شاهد عادل خبر دهند كه اگر آن را بريزد (3) آب پيدا نمى‌كند، چنانچه وقت نماز داخل شده باشد، ريختن آن حرام است و احتياط واجب (4) آن است كه پيش از وقت نماز هم آن را نريزد (5) بلكه خالى از قُوّت نيست و هر گاه احتمال عقلايى هم بدهد كه اگر آب را بريزد ديگر آب پيدا نمى‌كند احتياط واجب آن است كه پيش از وقت نماز هم آب را نريزد.

(1) خوئى: كسى كه فقط به مقدار غسل آب دارد. .

(2) اراكى: اگر نداند. .

(3) خوئى، گلپايگانى، صافى، بهجت، تبريزى، مكارم، سيستانى، فاضل: مى‌داند كه اگر آن را بريزد. .

زنجانى: مى‌داند يا احتمال عقلايى بدهد كه اگر آن را بريزد. .

نورى: بداند يا دو شاهد عادل، يا يك عادل كه قول او مفيد اطمينان باشد خبر دهند كه اگر آن را بريزد. .

(4) خوئى، گلپايگانى، صافى، تبريزى: احتياط مستحب. .

بهجت: احتياط. .

(5) اراكى، خوئى، سيستانى، تبريزى، فاضل، زنجانى، بهجت: بقيه مسأله ذكر نشده.

گلپايگانى، صافى: و تا ممكن است اين احتياط را مراعات نمايد. [پايان مسأله]