(2) گلپايگانى، صافى: بايد عادت خويشان خود را حيض و بقيه را استحاضه قرار دهد و اگر خويشانش عادت ندارند يا مختلف هستند به دستورى كه در مسألۀ[(491)]گذشت رفتار كند.

صافى: در ماه اول حيض خود را هفت روز قرار مى‌دهد و پس از آن تا روز دهم احتياطاً بين تروك حايض و اعمال مستحاضه جمع نمايد و در بعد از ماه اول، حيض را سه روز قرار دهد و سپس تا روز ششم يا هفتم احتياط مذكور را انجام دهد.

(3) فاضل: بايد بنا بر احتياط. .

مكارم: رجوع كنيد به ذيل مسأله 497.

زنجانى: مسأله مبتدئه اگر پيش از گذشتن ده روز از خونى كه نشانۀ حيض را دارد، دوباره خون ببيند كه آن هم نشانۀ حيض داشته باشد؛ مثل آن كه پنج روز خون سياه و نُه روز خون زرد و چند روز خون سياه ببيند، پس اگر مجموع خونهاى نشانه‌دار از ده روز بيشتر نشود، همه حيض است و اگر بيشتر از ده روز شود، به مقدار ده روز از خونهاى نشانه دار را حيض قرار مى‌دهد (و بنا بر احتياط اين مقدار را از اولِ خون اوّل حساب مى‌كند) و مستحب است تا ده روز استظهار نمايد و بعد از آن مستحاضه مى‌باشد.

6 ناسِيه

[مسأله 499 تعريف ناسيه]

مسأله 499 ناسيه يعنى زنى كه عادت خود را (1) فراموش كرده است اگر بيشتر از ده روز خون ببيند (2) بايد روزهايى كه خون او نشانۀ حيض را دارد (3) تا ده روز، حيض قرار دهد و بقيه را استحاضه قرار دهد و اگر نتواند حيض را به واسطۀ نشانه‌هاى آن تشخيص دهد، (4) بنا بر احتياط واجب بايد هفت روز اول را حيض و بقيه را استحاضه قرار دهد. (5)

(1) بهجت: وقت و عدد عادت خود را. .

(2) زنجانى: پس اگر همه زرد يا قرمز روشن بود، همه استحاضه است و اگر خونى كه نشانۀ حيض را دارد و كمتر از سه روز بود، بنا بر احتياط واجب به مدت سه روز به احكام حائض رفتار مى‌كند و پس از پاك شدن، نماز و ساير عبادتهايى را كه به جا نياورده، قضا مى‌نمايد (و بنا بر احتياط اگر مى‌تواند مكمل سه روز را بعد از خونهاى نشانه‌دار قرار مى‌دهد) و اگر خونى كه نشانۀ حيض را دارد، بيشتر از ده روز بود، مقدار عادت برخى از خويشاوندانش را حيض قرار مى‌دهد (و بنا بر احتياط اين مقدار را از اول خونهاى نشانه‌دار حساب مى‌كند) و اگر خويشاوندانش عادت نداشته باشند يا به آنها دسترسى نداشته باشد، شش يا هفت روز از خونهاى نشانه‌دار را حيض خود قرار مى‌دهد. (و بنا بر احتياط اين مقدار را از اولِ خونهاى نشانه‌دار قرار مى‌دهد) و در تمام فروض اين مسأله مستحب است تا ده روز استظهار نمايد و پس از ده روز مستحاضه مى‌باشد.

(3) گلپايگانى، صافى: حيض قرار دهد و اگر نتواند حيض را به واسطۀ نشانه‌هاى آن تشخيص دهد، بايد (گلپايگانى: سه روز يا) شش روز يا هفت روز اول را حيض و بقيه را استحاضه قرار دهد و اختيار اول بنا بر احتياط (صافى: بنا بر احتياط مستحب) است (گلپايگانى: و أقوى تخيير بين سه عدد است مطلقاً، يعنى مقيد به اول نيست) .

(4) اراكى: مخيّر است كه شش روز يا هفت روز را در هر ماه حيض، و بقيه را استحاضه