احكام وضو

[مسأله 299 كسى كه در كارهاى وضو خيلى شك مى‌كند]

مسأله 299 كسى كه در كارهاى وضو و شرايط آن مثل پاك بودن آب (1) و غصبى نبودن آن خيلى شك مى‌كند (2) بايد به شك خود اعتنا نكند.

(1) مكارم: و وجود مانع بر اعضاى وضو، زياد شكّ مى‌كند، بايد اعتنا نكند و مطابق معمول مردم انجام دهد.

(2) خوئى، تبريزى، زنجانى: چنانچه به حدّ وسوسه برسد. .

[مسأله 300 اگر شك كند كه وضوى او باطل شده يا نه]

مسأله 300 اگر شك كند كه وضوى او باطل شده يا نه، بنا مى‌گذارد كه وضوى او باقى است (1) ، ولى اگر بعد از بول استبراء نكرده و وضو گرفته باشد و بعد از وضو رطوبتى از او بيرون آيد كه نداند بول است يا چيز ديگر، وضوى او باطل است.

(1) مكارم: بقيه مسأله ذكر نشده.

[مسأله 301 كسى كه شك دارد وضو گرفته يا نه]

مسأله 301 كسى كه شك دارد وضو گرفته يا نه، بايد وضو بگيرد.

[مسأله 302 كسى كه مى‌داند وضو گرفته و حَدَثى هم از او سر زده]

مسأله 302 كسى كه مى‌داند وضو گرفته و حَدَثى هم از او سر زده، مثلاً بول كرده، اگر نداند كدام جلوتر بوده (1) ، چنانچه پيش از نماز است بايد وضو بگيرد (2) و اگر در بين نماز است بايد نماز را بشكند و وضو بگيرد (3) و اگر بعد از نماز است بايد وضو بگيرد و بايد نمازى را كه خوانده دوباره بخواند (4) .

(1) مكارم: بايد وضو بگيرد. [پايان مسأله]

(2) اراكى: مگر آن كه تاريخ وضو را بداند، كه بايد بنا بر وضو داشتن بگذارد. .

زنجانى: و اگر در بين نماز شك كند نمى‌تواند به نماز خود اكتفا كند، بلكه بايد وضو گرفته نماز خود را اعاده كند، و احتياط مستحب آن است كه نماز را رجاءً تمام كرده، سپس وضو گرفته، نماز را اعاده كند. و اگر بعد از نماز شك كند، نمازى كه خوانده صحيح است در صورتى كه احتمال بدهد در حال شروع به نماز ملتفت بوده است، ولى بنا بر احتياط براى نمازهاى بعد بايد وضو بگيرد. و اگر تاريخ وضو معلوم باشد و تاريخ سر زدن حدث از او مجهول باشد، در همۀ صورتها نماز او صحيح است و حكم به وضو دار بودن او مى‌شود؛ بنا بر اين اگر مثلاً مى‌داند كه در هنگام ظهر وضو گرفته و نمى‌داند كه آيا قبل از آن حدثى از او سر زده يا بعد از آن، نماز او صحيح است و مى‌تواند تمام احكام وضو را بار كند.

(3) اراكى: مگر تاريخ وضو را بداند، و اگر نماز را خوانده است و تاريخ وضو را نمى‌داند بايد وضو بگيرد و بنا بر احتياط واجب نمازى را كه خوانده دوباره بخواند.

گلپايگانى، صافى: احتياط آن است كه نماز را تمام كند و با وضوى ديگر اعاده كند. .

(4) خوئى، گلپايگانى، صافى، تبريزى، بهجت، سيستانى: اگر بعد از نماز است، نمازى كه خوانده صحيح است ( خوئى، تبريزى: در صورتى كه احتمالِ التفات در حال شروع به نماز را بدهد) و براى نمازهاى بعد بايد وضو بگيرد.

نورى: بنا بر احتياط واجب نمازى را كه خوانده دوباره بخواند.