و هم چنين در مسائل محدودى كه مى‌داند در يكى يا بعضى از آنها اختلاف فتوىٰ دارند (شبهۀ محصوره) بايد از اعلم تقليد كرد. [پايان مسأله]

گلپايگانى، صافى: مجتهدى كه انسان از او تقليد مى‌كند در صورت علم به مخالفت فتواى او با فتواى غير بنا بر احتياط واجب بايد غير، اعلم از او نباشد مگر آن كه فتواى غير اعلم موافق با احتياط باشد (صافى: يا فتواى اعلم شاذ و نادر باشد كه در اين صورت بايد به قولى كه احوط است عمل نمايد) و اعلم. .

خوئى، تبريزى، سيستانى: در صورتى كه اختلاف فتوى بين مجتهدين در مسائل محلّ ابتلاء و لو اجمالاً معلوم باشد لازم است مجتهدى كه انسان از او تقليد مى‌كند، اعلم باشد. .

فاضل: لازم است از مجتهدين ديگر اعلم باشد. .

نورى: بنا بر اقوى در صورت علم به مخالفت فتواى او با فتواى غير در مسائل مورد احتياج، او بايد اعلم باشد مگر آن كه فتواى غير اعلم موافق با احتياط باشد و اعلم. .

(6) خوئى، تبريزى: بهتر باشد.

سيستانى: تواناتر باشد.

فاضل: در فهميدن حكم خدا از همۀ مجتهدين عصر خودش عالمتر باشد [و]يكى از راههاى شناخت عدالت، حُسن ظاهر است يعنى با او رفت و آمد و معاشرت داشته باشد و در شرايط مختلف او را ديده باشد كه مسائل شرعى را رعايت مى‌كند و يا همسايگان و اهل محل خوبى او را تصديق كنند.

بهجت: مسأله تقليد از مجتهدى كه مرد، بالغ، عاقل، شيعۀ دوازده امامى، حلال‌زاده، آزاد، زنده و عادل باشد جايز است و بنا بر اظهر بايد از مجتهدين ديگر اعلم باشد يعنى در استنباط احكام الهى تواناتر باشد و يا اينكه از نظر علمى و اجتهاد مساوى ديگر مجتهدين باشد و در صورتى كه شناختن اعلم يا بدست آوردن فتاواى او مشكل باشد (مستلزم عسر و حرج باشد) مى‌تواند با رعايت الاعلم فالاعلم و ساير شرايط، از غير اعلم تقليد نمايد.

مكارم: مسأله حقيقت تقليد در احكام استناد عملى به دستور مجتهد است، يعنى انجام اعمال خود را موكول به دستور مجتهد كند. مجتهدى كه از او تقليد مى‌كند بايد داراى صفات زير باشد: مرد، بالغ، عاقل، شيعۀ دوازده امامى، حلال‌زاده و هم چنين بنا بر احتياط واجب عادل و زنده باشد. (عادل كسى است كه داراى حالت خداترسى باطنى است كه او را از انجام گناه كبيره و اصرار بر گناه صغيره باز مى‌دارد) [و]در مسائلى كه مجتهدين اختلاف نظر دارند بايد از «اعلم» تقليد كند.

زنجانى: مسأله تقليد به معناى پيروى كردن از ديگرى در عقيده يا عمل مى‌باشد، و در احكام دينى، از كسى بايد تقليد كرد كه داراى اين شرايط باشد:1 مرد باشد.2 بالغ باشد.3 عاقل باشد.4 شيعه دوازده امامى باشد.5 حلال زاده باشد.6 عادل باشد، يعنى از گناهان كبيره، مانند: دروغ، غيبت، تهمت، آدم‌كشى، ربا خوارى، ترك نماز و ترك روزه. . ، از روى ملكه اجتناب كند و مراد از ملكه؛ حالت نفسانى است كه انسان را به ترك گناه وادار مى‌كند، گناه صغيره نيز با اصرار بر آن، گناه كبيره محسوب مى‌گردد نشانه عدالت اين است كه در ظاهر شخص خوبى باشد.