(2) سيستانى: تا آبى كه با آن شسته شده جدا شود. .

(3) خوئى، تبريزى: بلكه آبى كه از او جدا شده نيز پاك است به تفصيلى كه در مسأله (27) گذشت.

[مسأله 215 ظرف نجس را كه با آب قليل آب مى‌كشند]

مسأله 215 ظرف نجس را كه با آب قليل آب مى‌كشند، بعد از جدا شدنِ آبى كه براى پاك شدن، روى آن ريخته‌اند (1) قطره‌هاى آبى كه (2) در آن مى‌ماند پاك است (3) .

(1) سيستانى: بعد از جدا شدنِ آبى كه براى پاك شدن با آن شسته شده آب كمى كه در آن مى‌ماند پاك است.

(2) خوئى، گلپايگانى، صافى، تبريزى، زنجانى، فاضل، بهجت: آب كمى كه. .

(3) خوئى، تبريزى: و هم چنين است آبى كه از او جدا شده به تفصيلى كه در مسأله (27) گذشت.

9 برطرف شدن عين نجاست

[مسأله 216 اگر بدن حيوان به عين نجس يا متنجس آلوده شود]

مسأله 216 اگر بدن حيوان (1) به عين نجس مثل خون، يا متنجس مثل آب نجس، آلوده شود، (2) چنانچه آنها برطرف شود، بدن آن حيوان پاك مى‌شود. و هم چنين است باطن بدن انسان مثل توى دهان و بينى. (3) مثلاً اگر خونى از لاى دندان بيرون آيد و در آب دهان از بين برود، آب كشيدن توى دهان لازم نيست (4) . ولى اگر دندان عاريه در دهان نجس شود بايد آن را آب بكشند (5) به احتياط واجب 6.

(1) بهجت: و يا منقار مرغى. .

(2) زنجانى: اگر بگوييم بدن حيوان نجس مى‌شود. .

(3) زنجانى: مثل داخل دهان و بينى اگر نجس شده باشد. .

(4) فاضل: بقيه مسأله ذكر نشده.

زنجانى: [و]اعضايى كه در باطن بدن انسان پيوند زده مى‌شود و مانند ساير اعضاى بدن از فعاليتهاى حياتى برخوردار است، مانند ساير اعضاى باطنى به برطرف شدن عين نجاست پاك مى‌شوند ولى اشيايى چون دندان مصنوعى كه از فعاليتهاى حياتى برخوردار نيستند، بنا بر احتياط با برطرف شدن عين نجاست پاك نمى‌شوند و بايد آنها را آب كشيد.

(5) خوئى، بهجت: بقيۀ مسأله ذكر نشده.

(6) اراكى: و هم چنين اگر غذاى متنجس بخورد و آن را ببلعد دهان او پاك مى‌شود و آب كشيدن توى دهان لازم نيست.

گلپايگانى، صافى: بنا بر احتياط بايد آن را آب بكشند.

تبريزى: اگر دندان عاريه در دهان باشد و خون به آن برسد، بنا بر احتياط بايد آن را آب بكشند.

سيستانى: باطن بدن انسان كه مثل توى دهان و بينى و گوش باشد به ملاقات نجاست خارجى نجس مى‌شود و با از ميان رفتن آن پاك مى‌گردد و امّا نجاست داخلى مانند خونى كه از لاى دندان بيرون مى‌آيد موجب نجس شدن باطن بدن نمى‌شود و هم چنين ملاقات چيز خارجى در باطن بدن با نجاست داخلى آن چيز را نجس نمى‌كند بنا بر اين اگر دندان عاريه در دهان با خونى كه از لاى ديگر دندانها بيرون آمده ملاقات كند آب كشيدن آن لازم نيست ولى اگر با غذاى نجس ملاقات كند آب كشيدن آن لازم است.

مكارم: مسأله هر گاه بدن حيوان نجس شود همين كه عين نجاست برطرف شود، بدن