خود فرمود:

«وَ إِنَّ عَمَلَكَ لَيْسَ لَكَ بِطُعْمَةٍ وَلكِنَّهُ فى‌ عُنُقِكَ أَمانَةٌ ...؛

اين پست وسيله آب و نان براى تو نيست؛ بلكه امانت خدا است در گردن تو ...» [1] و پيامبر اكرم خطاب به ابوذر فرمود:

«إِنَّها أَمانَةٌ وَ إِنَّها يَوْمَ الْقِيامَةِ خِزُىٌ وَ نَدامَةٌ إِلَّا مَنْ أَخَذَها بِحَقِّها وَ أَدَّى الَّذى‌ عَلَيْهِ فيها؛

حكومت در دست حاكم امانت است و آن در روز قيامت مايه خوارى و پشيمانى است، مگر اين كه كسى آن را به حق و از راه مشروع تصاحب كند، و به وظيفه خود عمل نمايد». [2]

مورد چهارمى پيش مى‌آيد كه شخص مدير يا فرمانده، در آن موضوع تخصّصى ندارد، و در اينجا هيچ راهى جز استفاده از نظر آگاهان در آن موضوع نيست، و طبعاً بايد با استفاده از نظرات «خبرگان متعهّد و آگاه» اقدام كند و غير آن نيز حرام و خيانت به مسلمين است.

لذا گاه يك مدير بايد چند گروه مشورتى براى امور مختلف داشته باشد تا بتواند صحيح عمل كند؛ و عدم تشكيل اين شوراها يا عدم توجّه به نتايج آنها گاه خيانت محسوب مى‌شود.

مولاى متقّيان على عليه السلام فرمود:

«فَإِنَّ مَعْصِيَةَ النَّاصِحِ الشَّفيقِ، الْعالِمِ الْمُجَرَّبِ تُورِثُ الْحَسْرَةَ وَ تُعْقِبُ النَّدامَةَ؛

[1]- نهج البلاغه، قسمت نامه‌ها، نامه شماره 5.

[2]- صحيح مسلم، ج 2، ص 124، چاپ بيروت.