1- در سوره بقره در داستان «طالوت و جالوت» و انتخاب طالوت به عنوان فرماندهى بنى‌اسرائيل به وسيله پيامبر آن زمان «اشموئيل» براى پيكار با «جالوت» كه سلطان جبّار آن زمان بود، روى دو ويژگى مهم يعنى گستردگى علم و جسم تكيه شده است؛ آنجا كه مى‌فرمايد:

«إِنَّ اللّهَ اصْطَفاهُ عَلَيْكُمْ وَزادَهُ بَسْطَةً فِى الْعِلْمِ وَالجِسْمِ وَاللّهُ يُؤْتى مُلْكَهُ مَنْ يَشاءُ وَاللّهُ واسِعٌ عَليمٌ؛

خداوند او را بر شما برگزيده و به او توانائى جسمانى و علمى بخشيده و خداوند حكومت را به هر كس بخواهد (شايسته ببيند) مى‌بخشد و احسان خداوند وسيع است؛ و (از لياقت افراد براى منصب‌ها) آگاه است». [1]

روشن است كه قدرت جسمانى و فكرى دو شرط اساسى براى پيكار با دشمن سر سخت است.

2- در سوره يوسف به هنگامى كه پيشنهاد سرپرستى خزانه‌دارى مصر از سوى يوسف مطرح شد، او روى امانت و آگاهى خويش تكيه كرده و مى‌گويد:

«إِجْعَلْنى‌ عَلى‌ خَزائِنِ الْأَرْضِ إِنّى‌ حَفيظٌ عَليمٌ؛ مرا سرپرست خزائن سرزمين (مصر) قرار ده، كه نگهدارنده و آگاهم!» [2]

قابل توجّه اين كه، در معيارهاى قرآنى در هر مورد روى صفاتى متناسب با همان پست و مقام تكيه شده است.

در مورد فرماندهان روى عنوان‌ «زادَهُ بَسْطَةً فِى الْعِلْمِ وَالجِسْمِ».

در مورد كاركنان روى عنوان‌ «الْقَوِىُّ الْأَمينُ».

در مورد حافظان مديريّت و بيت المال روى عنوان‌ «حَفيظٌ عَليمٌ».

[1]- سوره بقره، آيه 247.

[2]- سوره يوسف، آيه 55.