داد و فرمود تا دو روز راه نرفته‌ايد نامه را باز نكنيد، بعداً نامه را بگشائيد و هر چه در آن بود بى‌كم و كاست عمل كنيد!

«عبداللّه» نامه را گرفت و به راه افتاد، و بعد از دو روز راه، نامه را گشود و ديد در آن نامه خطاب به وى چنين نوشته شده:

«اذا نَظَرْتَ فِى كِتابى‌ هذا فَامْضِ حَتَّى تَنْزِلَ نَخْلَةً بَيْنَ مَكَّةَ وَالطَّائِفِ فَتَرصُدَ بِها قُرَيْشاً وَتُعْلِمَ لَنا مِنْ اخْبارِهِمْ ..؛ هنگامى كه نامه مرا خواندى به حركت خود ادامه ده تا به درخت نخلى برسى كه در ميان مكّه وطائف است؛ در آنجا مراقب فعّاليّتهاى قريش باش و ما را از اخبار آنها آگاه كن»! [1]

6- از روشنترين مدارك در اين باره، سفارشى است كه امام اميرمؤمنان على عليه السلام به سپاهى كه براى پيكار با شاميان فرستاد، فرموده است:

«وَاجْعَلُوا لَكُمْ رَقَباءَ فى‌ صَياصِى الْجِبالِ وَمَناكِبِ الْهِضابِ، لِئَلّا يَأْتيْكُمُ الْعَدُوُّ مِنْ مَكانِ مَخافَةٍ، اوْأَمْنٍ، وَاعْلَمُوا انَّ مُقَدِّمَةَ الْقَوْمِ وَعُيُوْنُهُمْ وَعُيُوْنُ الْمُقَدِّمَةِ طَلائِعُهُمْ ..؛

بر فراز تپه‌هاى مسطّح و در بلندى كوهها، براى خود ديده‌بانان مستقر داريد، تا دشمن شما را غافلگير نسازد، و ناگهان از يك نقطه مخفى يا آشكار به شما حمله نكند، و بدانيد پيشاپيش لشگر، ديده‌بانان حركت مى‌كنند؛ و پاسداران صفّ مقدّم جبهه، مأموران اطّلاعاتى هستند ...!». [2]

7- در فرمان معروف اميرمؤمنان على عليه السلام به مالك اشتر نيز آمده است:

«ثُمَّ تَفَقَّدُ أَعْمالَهُمْ وَابْعَثِ الْعُيُونَ مِنْ أَهْلِ الصِّدْقِ وَالْوَفاءِ عَلَيْهِمْ، فَإِنَّ تَعاهُدَكَ فِى السِّرِّ لِأُمُورِهِمْ حَدْوَةٌ لَهُمْ عَلَى اسْتِعْمالِ الْأَمانَةِ، وَالرِّفْقِ‌

[1]- سيره ابن هشام، ج 3، ص 252.

[2]- نهج البلاغه، قسمت نامه‌ها، نامه شماره 11.