2- باطل بى‌دوام، بى‌فايده، بى‌خاصيت است، ولى حق منبع انواع بركات است، همانطور كه كفهاى روى آب نه رفع تشنگى ميكنند و نه گل و گياهى مى‌رويانند، ولى آب همه جا رمز حيات ا ست.

3- باطل ممكن است به شكلهاى گوناگون و در هر لباس و هر صحنه‌اى خود نمائى كند. همانطور كه كفها بر روى آب، و فلزات ذوب شده، هر دو آشكار مى‌گردند. (و مما يوقدون عليه فى النار ...)

4- هر كسى به اندازه استعداد و وسعت روح خود ميتواند از مواهب اين جهان استفاده كند، همانطور كه هر زمينى به اندازه وسعت خود قطرات باران را به خود مى‌پذيرد، همچنين آثار وجود هر كس به مقدار ظرفيت وجود اوست، چنانكه رودهائى كه از هر زمينى جريان مى‌يابد، چنين است (فسالت اودية بقدرها).

5- مبارزه حق و باطل يك مبارزه دائمى و هميشگى است و سرانجام اين مبارزه در همه جا يكسان، يعنى پيروزى درخشان حق مى‌باشد همانطور كه منظره سيلاب و كف در همه جا به چشم مى‌خورد.

6- بقاء و دوام هر موجودى در سايه سود رسانيدن به اجتماع و مردم است و بدون آن دوام ممكن نيست (وَ أَمَّا ما يَنْفَعُ النَّاسَ فَيَمْكُثُ فِي اْلأَرْضِ).

7- حتى باطل در بقاى خود مديون حق است و بدون استفاده از حيثيت حق، لحظه‌اى دوام نخواهد داشت، همانطور كه كفها را هميشه آب بر روى خود حمل مى‌كند (فاحتمل السيل) اگر آبى نبود هرگز كف نمى‌توانست به حيات خود ادامه دهد، همينطوريكه اگر حق نبود باطل هم فروغى نداشت، فى المثل اگر سخن راست در جهان نبود هچكس دروغ را باور نمى‌كرد، و اگر افراد درستكار نبودند كسى تحت تأثير افراد