منظور از «لواقح» جمع «لاقح» كه بمعنى «ذات لقاح» آمده همان بارور ساختن قطعات ابر و پيوند آنها به يكديگر و ايجاد سيستمهاى فشار كم كه ابرها را براى نزول باران آماده ميكنند، مى‌باشد نه بمعنى تلقيح گياهان، چه اينكه هيچگونه سخنى از «گياه» در آيه نيست.

2- قرآن و كرويت زمين‌

در قرآن مجيد آياتى وجود دارد كه تنها با مسئله كرويت زمين تطبيق مى‌كند از جمله:

وَ أَوْرَثْنَا الْقَوْمَ الَّذينَ كانُوا يُسْتَضْعَفُونَ مَشارِقَ اْلأَرْضِ وَ مَغارِبَهَا الَّتي بارَكْنا فيها (اعراف- 137): «به آن جمعيتى كه تضعيف شده بودند (و بصورت اسيران و بردگان در دست ظالمى زندگى ميكردند) مشرقها و مغربهاى پر بركت زمين را به ارث داديم (آنها را وارث ستمگران ساختيم)».

در اين آيه كه پيروزى بنى اسرائيل را بر فرعونيان بازگو ميكند سخن از «مشرقها» و «مغربها» به ميان آمده است، و اين تعبير تنها با كرويت زمين ميسازد، زيرا روى فرض مسطح بودن يك مشرق و مغرب بيشتر نيست، اما روى فرض كرويت هر نقطه‌اى از زمين براى نقاط شرقى‌تر «مغرب» است و براى نقاط غربى‌تر «مشرق» مى‌باشد، مثلًا تهران براى ساكنان مشهد مغرب است و براى ساكنان همدان و كرمانشاه مشرق و به اين ترتيب به تعداد نقاط روى زمين مشرق و مغرب داريم و كلمه «مشارق» و «مغارب» روى كرويت زمين نيز كاملًا صحيح خواهد بود. [1]

[1]. تفسيرات ديگرى نيز براى اين آيه ذكر شده كه بيان همه آنها به طول مى‌انجامد.