هيچ كس جز او شايسته عبوديت نيست، و همه انبياء و فرشتگان بندگان او و سر بر فرمان او هستند و حتى بدون اذن او از كسى شفاعت نمى‌كنند.

در مورد معاد هم تصريح ميكند كه همان خداى كه طرح نخستين جهان را ريخت بار ديگر لباس حيات در اندام انسان مى‌پوشاند، همان خدائى كه در تنگناى رحم صورت‌گرى ميكند و نقشهاى عجيب و شگفت‌انگيز. بر يك قطره آب ترسيم مى‌نمايد، همان كس كه از اعماق خاكهاى تيره و مرده و يكنواخت هزاران نوع زندگى و حيات آفرينش، همان آفريدگارى كه زندگى را در دل مرگ و آتش را در درون آب و درخت سبز نگه ميدارد، بار ديگر انسانها را به حيات نوينى باز ميگرداند.

ذرّه‌اى از اعمال انسان مخفى نمى‌ماند، در و ديوار و زمين، و گوشت و پوست بدن انسان، و چشم و گوش و دست و پاى او همه مراقب و گواه اعمال اويند. خوبى و بدى را، حتى به اندازه يك «دانه خردل» يا يك «ذره بى‌مقدار»، جزا ميدهد.

اگر اين معارف را در برابر عقائد مذهبى اعراب در دوران جاهليت بگذاريم فاصله‌اى كه در ميان آنها وجود دارد با چيزى غير از «اعجاز» پر نخواهد شد، زيرا طرق مادى مطلقاً تفسيرى براى اين تفاوت نمى‌توان يافت. (دقت كنيد).

مقايسه معارف قرآن و عهدين‌

اكنون اين روش تطبيقى را در مورد ساير كتابهاى آسمانى و قرآن بكار بريم، اين كتب كه متأسفانه دستخوش انواع تحريفها شده، و در عين‌