سوره طه‌

روايات متعدّدى درباره عظمت و اهمّيّت اين سوره در منابع اسلامى وارد شده است.

در حديثى از پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله مى‌خوانيم كه فرمود: «خداوند سوره طه و يس را پيش از آفرينش آدم دو هزار سال براى فرشتگان بازگو كرد، هنگامى كه فرشتگان اين بخش از قرآن را شنيدند گفتند:

«طُوبى‌ لِامَّةٍ يَنزِلُ هذا عَلَيها وَطُوبى‌ لِأجوافٍ تَحمِلُ هذا وَطُوبى‌ لِألسُنٍ تُكَلّمُ بِهذا

؛ خوشا به حال امّتى كه اين سوره‌ها بر آنها نازل مى‌شود، خوشا به دل‌هايى كه اين آيات را در خود مى‌پذيرد و خوشا به زبان‌هايى كه اين آيات بر آن جارى مى‌شود». [1]

در حديث ديگرى از امام صادق عليه السلام مى‌خوانيم كه فرمود:

«لا تَدعُوا قِرائَةَ سُورَةِ طه، فَإنَّ اللّهَ يُحِبُّها وَيُحِبُّ مَن قَرَأَها وَمَن أدمَنَ قِرائَتَها أعطاهُ اللّهُ يَومَ القِيامَةِ كِتابَهَ بِيَمِينِهِ وَلَم يُحاسِبهُ بِما عَمِلَ فِى الإسلامِ وَاعطِىَ فِى‌الآخِرَةِ مِنَ‌الأجرِ حَتّى‌ يَرضى‌

؛ تلاوت سوره طه را ترك نكنيد، زيرا خدا آن را دوست مى‌دارد و دوست مى‌دارد كسانى كه‌

[1]. مجمع‌البيان، ج 7، ص 1