منزل شخصى مسجدى وجود دارد كه در آن نماز جماعتى با حضور 100 نفر از مؤمنين اقامه مى‌شود. و در فاصله دو كيلومترى منزل وى مسجد ديگرى وجود دارد كه در نماز جماعت آن 500 نفر شركت مى‌كنند. در اين‌جا بهتر است انسان در نماز جماعت دوم شركت كند، امّا اگر شخصى اين كار را ترك كند و در نماز جماعت اوّل كه صد نفر حضور دارند شركت نمايد، نه مرتكب گناهى شده و نه مكروهى انجام داده، و نه كار مباحى كرده، بلكه مستحب مؤكّد را ترك كرده و مستحب پايين‌تر را انجام داده است، و اين را ترك اولى مى‌نامند. حال اگر پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله به مسجد پرجمعيّت نرود و در مسجد كم جمعيّت نمازش را بخواند مرتكب گناه يا مكروه و يا حتّى كار مباحى نشده، بلكه مستحبّ بالاتر را رها كرده و مستحبّ پايين‌تر را بجا آورده است. و اين مطلب منافاتى با مقام نبوّت و رسالت ندارد.

با اين توضيح بسيارى از اشكالاتى كه در اين زمينه مطرح است حل شده، و روشن مى‌شود كه معصومين عليهم السلام از هر گونه گناهى پاك و مبرّا هستند.

مدّت خواب اصحاب كهف‌

خداوند متعال در آيه شريفه 24 و 25 سوره كهف در مورد مدّت توقّف اصحاب كهف در آن غار مى‌فرمايد: « «وَلَبِثُوا فِى كَهْفِهِمْ ثَلَاثَ مِائَةٍ سِنِينَ وَازْدَادُوا تِسْعاً* قُلِ اللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا لَبِثُوا لَهُ غَيْبُ السَّماوَاتِ وَالْأَرْضِ أَبْصِرْ بِهِ وَأَسْمِعْ مَا لَهُمْ مِّنْ دُونِهِ مِنْ وَلِىٍّ وَلَا يُشْرِكُ فِى حُكْمِهِ أَحَداً»؛ آنها در غارشان سيصد سال درنگ كردند، و نُه سال (نيز) بر آن افزودند. بگو: «خداوند از مدّت درنگ آنها آگاه‌تر است، غيب آسمان‌ها و زمين از آنِ اوست. خداوند چه بينا و شنواست! آنها هيچ ولىّ و سرپرستى جز او ندارند. و او هيچ كس را در حكم خود شركت نمى‌دهد».