زنده كرديم و دانه (هاى غذايى) از آن خارج ساختيم كه از آن مى‌خورند؛ و در آن باغهايى از نخلها و انگورها قرار داديم و چشمه‌هايى از آن جارى ساختيم، تا از ميوه آن بخورند در حالى كه با دست خود آن را به عمل نياورده‌اند. آيا شكر (خدا را) بجا نمى‌آورند؟!».

آيا آفرينش اين ميوه‌هاى متنوّع از نظر رنگ، طعم، عطر، اندازه و ديگر موادّ غذايى مختلف و داروهاى گياهى متفاوت و درختان فراوان، از آب خاك و هواى واحد، نشانه وجود خالقى بزرگ نيست؟ در آيه 36 همين سوره مباركه مى‌خوانيم:

« «سُبْحَانَ الَّذِى خَلَقَ الْأَزْوَاجَ كُلَّهَا مِمَّا تُنْبِتُ الْأَرْضُ وَمِنْ أَنفُسِهِمْ وَمِمَّا لَايَعْلَمُونَ»؛ منزّه است كسى كه تمام زوجها را آفريد، از آنچه زمين مى‌روياند، و از خودشان، و از آنچه نمى‌دانند».

اين آيه شريفه از معجزات علمى قرآن است. چون علم و دانش بشرى ثابت كرده كه قانون زوجيّت بر تمام اشيا حاكم است. در منظومه شمسى دو نيروى دافعه (گريز از مركز) و جاذبه وجود دارد و همين دو نيرو سبب شده كه كرات موجود در آن همواره در مسير خود حركت كنند. در تمام سيم كشى‌ها اعم از ساختمان و هر جاى ديگر بايد دو سيم باشد، يك سيم مثبت و يك سيم منفى.

در درون بدن انسان نيروى مولّدِ حركت، به نام اعصاب سمپاتيك و نيروى بازدارنده به نام پاراسمپاتيك وجود دارد، كه اوّلى براى زمان كار و فعاليّت و دومى به هنگام خواب و استراحت به كار مى‌آيد. امروزه كه دل اتم را شكافته‌اند حكومت قانون زوجيّت را در درون اتم نيز مشاهده كرده‌اند، چرا كه در دل هر اتمى يك الكترون و يك پروتون وجود دارد كه يكى مثبت و ديگرى منفى است. خلاصه اين كه خداوند همه چيز را زوج آفريده، چه آنچه را مى‌دانيد