همين وهم و خيال، به پرستش خورشيد مى‌پردازند. قرآن مجيد در اين زمينه مى‌فرمايد: « «إِنْ يَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَمَا تَهْوَى الْأَنْفُسُ»؛ آنان فقط از گمانهاى بى اساس و هواى نفس پيروى مى‌كنند». [1] بنابراين، يكى از سرچشمه‌هاى خرافه‌ها، اوهام، خيال‌ها و پيروى از هواى نفس و شهوت‌هاست.

ج) توجه نكردن به تمام يك حادثه‌

گاه حادثه‌اى رخ مى‌دهد. انسان بخشى از آن را مى‌شنود و آن را تا آخر دنبال نمى‌كند و همين مطلب باعث پيدايش خرافه‌اى مى‌شود. به داستان زير توجّه كنيد:

در روستايى از روستاهاى استان مركزى، حمّامى خزينه‌اى بود. صبح زود شخصى به حمّام مى‌رود. ناگهان موجود پشمالويى مى‌بيند كه دستانش را به لبه خزينه انداخته و با دو چشمان براقش به او خيره شده است. ناگهان فريادى مى‌زند و به سمت حمّامى مى‌رود و به او اطّلاع مى‌دهد كه در داخل حمّام جن ديده است! حمّامى هم وقتى صحنه را مشاهده مى‌كند حرف او را تأييد نموده، و خبر كم كم در كلّ روستا منتشر، و به ژاندارمرى محل مى‌رسد. يكى از ژاندارمها براى بررسى مسأله به روستا مى‌آيد و هنگامى كه صحنه را مى‌بيند مى‌گويد: «من يك تير نذر اين موجود كرده‌ام! مردم او را از اين كار نهى كرده، و از عاقبت درگير شدن با اجنه برحذر مى‌دارند. امّا مأمور ژاندارمرى كه گوشش به اين حرفها بدهكار نبوده تير را رها مى‌كند، و آن موجود به داخل خزينه حمّام مى‌غلطد و در ميان آبها مى‌افتد. يك مرتبه ديدند، شخصى به سراغ آنها مى‌آيد و مى‌گويد: گوسفند پشمالو و چاق و چله‌اى داشتم گم شده، شما آن را نديده‌ايد؟

[1]. سوره نجم، آيه 23.