ح) خرافه‌اى به نام سحر و جادو!

اصل سحر و جادو واقعيّت دارد، و قرآن مجيد در آيات متعدّد در مورد آن سخن گفته است، ولى غالب آنچه را مردم سحر و جادو مى‌پندارند اوهام و خيالات و خرافاتى بيش نيست. و در آن‌جا هم كه سحر است غالباً چشم‌بندى است نه واقعيّت. براى روشن شدن اين ادّعا، آيات مربوط به مبارزه حضرت موسى عليه السلام و جادوگران دربار فرعون، در سوره اعراف را اجمالًا تفسير مى‌كنيم تا معلوم شود چه نوع چشم بندى و تردستى بوده است.

« «وَجَاءَ السَّحَرَةُ فِرْعَوْنَ قَالُوا إِنَّ لَنَا لَأَجْراً إِنْ كُنَّا نَحْنُ الْغَالِبِينَ»؛ ساحران نزد فرعون آمدند و گفتند: «آيا اگر ما پيروز گرديم، اجر و پاداش مهمّى خواهيم داشت؟!». [1]

« «قَالَ نَعَمْ وَإِنَّكُمْ لَمِنَ الْمُقَرَّبِينَ»؛ (فرعون) گفت: آرى، و شما از مقرّبان خواهيد بود». [2] يعنى هم اجرت و دستمزد ارزشمندى به شما مى‌دهم و هم جزء مقرّبان دربارم خواهيد شد. از اين تعبير استفاده مى‌شود كه مقرّب درگاه بودن، از اجر و پاداش و مزد و ثواب بالاتر و ارزشمندتر است. به هر حال، زمان مبارزه فرا رسيد و اسباب و لوازم كار آماده شد و مردم با توجّه به اين كه روز عيد تعطيل بود جمع شدند، تا اين مبارزه را به تماشا بنشينند.

« «قَالُوا يَا مُوسَى‌ إِمَّا أَنْ تُلْقِىَ وَإِمَّا أَنْ نَّكُونَ نَحْنُ الْمُلْقِينَ»؛ (و چون روز مبارزه فرا رسيد ساحران) گفتند: اى موسى! يا تو (وسايل سحرت را) بيفكن، يا ما مى‌افكنيم». [3] همان‌گونه كه قبلًا اشاره شد يكى از دستورات اديان الهى اين است كه آغازگر مبارزه نباشند، بلكه منتظر و آماده باشند كه اگر دشمن حمله كرد دفاع‌

[1]. سوره اعراف، آيه 113.

[2]. سوره اعراف، آيه 114.

[3]. سوره اعراف، آيه 115.