پيشرفتهاند در ساير امور هم پيشرفتهاند، و ملّتهايى كه موادّ غذايى خود را
از جاى ديگروارد مىكنند بيچارهاند. به چند روايت درمورد كشاورزى توجه فرماييد:
1. حضرت على عليه السلام همواره فرمودهاند:
«من وجد ماءا و ترابا ثم افتقر فابعده اللّه
؛ هركس دسترسى به آب و زمين كشاورزى داشته باشد و فقير باشد خداوند او را از
رحمتش دور مىكند». [1]
اين روايت براى كشور ما و ديگر كشورهايى كه همچون ما آب كافى و زمينهاى مستعد
در اختيار دارند و مردمش نيازمندند، زنگ خطرى بزرگ است.
2. امام صادق عليه السلام فرمود:
«الزّارعون كنوز اللّه فى ارضه و ما فى الأعمال شىء احبّ الى اللّه من
الزّراعة
؛ كشاورزان گنجهاى خدا در زمين هستند و در كارهاى زندگى مادّى هيچ كارى
محبوبتر از زراعت در نزد پروردگار نيست». [2]
زمانى بود كه ما حتّى گندممان را از خارج وارد مىكرديم، ولى اكنون بحمد اللّه
در سايه انقلاب اسلامى از اين نظر بى نياز شده و تمام نيازمان در داخل تأمين
مىشود و حتّى مىتوانيم به خارج از كشور نيز گندم صادر كنيم.
در روايت ديگرى از آن حضرت مىخوانيم:
«انّ اللّه جعل ارزاق أنبيائه فى الزّرع والضّرع
؛ خداوند روزى پيامبرانش را در زراعت و دامدارى قرار داده است» [3] و لذا غالب
پيامبران كشاورز يا دامدار بودهاند، و به ندرت شغل ديگرى داشتند. [4]
[4]. به اين مطلب در وسائل الشيعه، ج
12، باب 10 از ابواب مقدمات كتاب التجارة، ح 3 اشاره شده است كه همه پيامبران زارع
بودند غير از حضرت ادريس عليه السلام كه خياط بود.