افكار التقاطى و نقش ابزار توليد

* آنها كه حق ابزار توليد را بكلى منكرند به يك سلسله استدلالات ظاهراً اسلامى دست مى‌زنند! كه به احتمال قوى نفوذ افكار التقاطى، و مرعوب شدن در برابر حمله احتمالى كمونيسم سرچشمه اينگونه استدلالات است.

جالب اين كه گاهى براى اثبات اسلامى بودن فرضيه نفى حق ابزار توليد، به دلائلى چنگ مى‌زنند كه از تار عنكبوت هم سست‌تر است اين دلائل بصورتهاى گوناگون ارائه مى‌شود:

1- غير ممكن است كه تأسيسات صنعتى امروز از طريق حلال به ملك كسى درآيد.

2- در پاره‌اى از احاديث مى‌خوانيم غير ممكن است كه انسان بيش از ده هزار درهم از راه حلال جمع آورى كند!

3- بفرض جمع آورى مصداق «كنز» است و كنز در اسلام حرام است و انفاق واجبست.

4- همان گونه كه انسان حق ندارد سرمايه خود را مثلًا در راه مشروب فروشى و ساير كارهاى حرام بكار اندازد نمى‌تواند آن را وسيله‌اى براى دزديدن حق كارگر قرار دهد بخصوص اينكه «ابزار» كار مرده محسوب مى‌شود و كار مرده درآمدى نمى‌تواند داشته باشد.

اين گونه استدلالات و مانند آن شاهد خوبى است بر اين نكته كه آنها تصميم خود را قبلًا گرفته‌اند و دست و پا مى‌كنند بلكه دليلى براى آن پيدا كنند مثلًا چندين هزار حديث را زير و رو مى‌كنند تا آن حديثى را كه باب ذوق و سليقه شان است پيدا كنند (هر چند حديث ضعيفى باشد).

بهر حال جواب اين گونه استدلالات با كمى دقّت روشن مى‌شود جوابى كه خود استدلال كنندگان هم اگر گرفتار پيشداورى نبودند از آن غافل نمى‌شدند.

1- ما هم اطمينان داريم كه مؤسسات عظيم توليدى غالباً از طرق حلال به ملك يك نفر در نمى‌آيد، ولى آيا اگر گروه زيادى بصورت شركت سهامى در آن سرمايه گذارى كنند و هر كدام يك يا چند سهم در