سياسى‌ در دست افراد معينى نيست.

مگر مالكيّت چيست؟ مالكيّت آن نيست كه در دفتر اسناد چيزى بنام من يا شما ثبت شود، مالكيّت آن است كه من صاحب اختيار چيزى باشم و هر گونه بخواهم در آن تصرّف كنم.

فى المثل آقاى استالين كه نبض تمام اقتصاد روسيه را در دست داشت و مبالغ هنگفتى از آن را صرف جاه طلبيهاى بى‌حساب خود، و كوبيدن رقبا و تليغات وسيع به نفع خويش در وسائل ارتباط جمعى مى‌كرد مگر عملًا از مالكان بسيار بزرگ نبود؟!

اين گردانندگان حزب، اين سران دولت در اين سيستم كه خاصيت آن برقرارى شديدترين سانسورها و تمركز فوق العاده‌ قدرت اقتصادى و سياسى و نظامى‌ در دست عده معدودى است، اينها چه چيز از مالكان بزرگ كم دارند؟ و چه تضمينى وجو دارد كه اموال عمومى را در مسير خودكامگيها و جاه‌طلبيهاى خويش مصرف نكنند؟!

خوب ملاحظه مى‌كنيد آمديم سرمايه داريهاى پراكنده را از ميان برديم امّا ناگهان با يك سرمايه دارى عظيم و خشن و مترمكز خود را روبرو ديديم!.

در سيستم سرمايه‌دارى ظاهراً قدرت سياسى از قدرت اقتصادى و نظامى‌ جدا است، هر چند در باطن با هم پيوند نزديكى دارند، ولى در سيستم سوسياليستى اين سه قدرت هم در باطن و هم در ظاهر در يكى متمركز مى‌شوند و محصول آن چيزى جز يك نوع كاپيتاليسم دولتى خشن نخواهد بود.