آنجا باد تبديل به طوفان سهمگين و شديدى مى ‌شود. اين طوفان در مسير خود چند درخت تنومند را از بيخ و بن كنده و دهكده كوچكى را ويران ساخته و به يكى از مزارع آسيب رسانده و چند رأس دام را به هلاكت مى ‌رساند.

در اين مثال ما سه پديده را مشاهده مى ‌كنيم! «نسيم»، «باد» و بالاخره‌ «طوفان» اين سه پديده، همچون حلقه‌هاى زنجيرى هستند كه به يكديگر پيوستگى و ارتباط كاملى دارند.

اكنون ببينيم از منظر كسانى كه با اين پديده‌ها برخورد مى ‌كنند موضوع چگونه است.

هنديها و پاكستانيها، هنگامى كه آن نسيم و وزش ملايم آن را بر بدن خود احساس مى ‌كنند چه خواهند گفت؟ مسلم است كه مى ‌گويند: به‌به! چه نسيم فرح بخشى است! به نظر آنان، اين نسيم روح را آرامش مى ‌دهد و دل را صفا. تصور كنيد نسيم از روى باغها و گلهاى معطر عبور كرده و آميخته به عطر دل‌انگيز گلها مى ‌شود و مشام جان را نشاطى مى ‌دهد. از گرما و خشكى هوا مى ‌كاهد و باعث تلطيف هوا مى ‌شود. به ديد افرادى كه در اين منطقه زندگى مى ‌كنند چنين نسيمى درى از درهاى رحمت الهى است كه بر آنها گشوده شده است. ممكن است حتى شعراى هند و پاكستان درباره اين‌ «نسيم قدسى» اشعارى بگويند و آن را كوى اشارتى از كوى دوست بنامند.

اما در جنوب ايران وضع چگونه است؟ نسيم شدت بيشترى پيدا كرده است؛ يك باد ملايم، مردم آن را يك باد مفيد مى دانند كه باعث تلقيح نخلها مى ‌شود. آن باد ملايم قطعات ابر را از سواحل خليج‌