گرفت؟ فقط يك نتيجه موقتى. مسلم است كه دراين حالت اصل بيمارى باقى است و دوباره عود مى ‌كند. در مسايل فكرى نيز مسئله از همين قرار است.

درست است كه دوگانه پرستى از انديشه‌ها و طرز تلقى نياكان ما بوده است 41، اما آن انحرافى است كه بايد به نحو ريشه‌اى با آن روبرو شد. اين گمان ذهن كه مبدأء هستى يكى نيست و دوتاست به دست دين اسلام در هم ريخت و از اين جهت به راستى دين مبين اسلام حق بزرگى بر گردن ما دارد.

بايد قبول كرد كه نبايد انديشه‌اى را، چشم و گوش بسته پذيرفت هر چند كه ميراث نياكانمان باشد. اما متاسفانه برخى‌ «ناسيوناليستهاى افراطى» باشعار احياء قوميت و مليت ايرانى دست به كار شده‌اند تا آنچه را اسلام از ميان برداشته است دوباره زنده كنند. اينان بى‌ميل نيستند به نام ايرانى و با نيش قلم، قبر نامعلوم زرتشت را نبش كرده و به او شخصيت تازه‌اى ببخشند و عقايد او را آب و رنگ نوينى دهند.

به اين خاطر است كه معتقديم بايد با انديشه‌هاى خرافى به صورت ريشه‌اى، برخورد شود.

درمان موقتى باعث مى ‌شود در آينده بيمارى دوباره عود كند.

به هر حال انديشه دوگانه‌پرستى همان‌طور كه قبل نيز آمد بر اساس دو مقدمه شكل مى ‌گيرد:

1- موجودات و حوادث اين جهان پهناور از دو صورت خارج نيستند: بد و خوب. نعمت خوب است و بلا بد است. تندرستى خوب است. و بيمارى بد است. آبادانى خوب است و ويرانى بد ...

2- فعل هر فاعلى متناسب با وضع وجودى اوست 42 يا به اصطلاح علمى ‌ «معلول از رشحات وجود علت است». بنابراين آفريدگار نيكيها و خوبيها بايد نيك باشد و خالق بديها بد. پس آفريدگار نيكيها