سرزمين مغزهاى آلوده افراد خرافى و نادان، مبدل به آيين و رسومى گمراه كننده شده است. آيين فعلى يهود و مسيحيت از اين قبيل است.

ما در بحث‌ «طرق شناسايى پيامبران» خواهيم ديد كه براى شناسايى تعاليم الهى پيامبران از تعاليم مجعول بشرى راهها و معيارهايى وجود دارد. بى‌شك مطالعه محتويات آنها و تأمل در مطالب اين تعاليم مى ‌تواند به خوبى اين دو نوع راه را به ما نشان دهد.

گاه مى ‌شود با مطالعه چند جمله از گفتار و تعليمات پيامبران الهى به چنان موجى از قدرت شگرف‌ «ايمان» دست يافت كه تأثير آن از مشاهده هر معجزه‌اى قوى‌تر است. در پرتو اين ايمان است كه به خوبى مى ‌توان تشخيص داد اين تعليمات زاييده بشر نيست. در اينجاست كه دانشمندان مى ‌گويند: تشخيص صدق گفتار فرستادگان واقعى براى اهل تأمل و تفكر امرى ساده و آسان است و براى مردم عادى مشكل. 32

از حساس‌ترين مباحثى كه اين اختلافِ در گفتار پيامبران الهى و تخيلات زاييده فكر كوته‌نظران را نشان مى ‌دهد همين بحث صفات الهى است.

به طور اجمالى توانستيم در مباحث گذشته خدايى را كه تورات معرفى مى ‌كند بشناسيم. او «هم جسم است و هم مكان دارد. دست و پا و چشم و گوش دارد. مانند ما مى ‌خورد، مى ‌خوابد و راه مى ‌رود. حسد و ترس دارد. گاه پيروز مى ‌شود و گاه شكست مى ‌خورد. گاه خسته مى ‌شود و گاه سرنشاط است. بى‌گدار به آب مى ‌زند و بعد پشيمان مى ‌شود و بالاخره گاهى مواقع او را غافلگير مى كنند و به اين خاطر تصميم مى ‌گيرد براى آينده احتياط لازم را از دست ندهد!»