دلايل يكتايى خدا

براى اثبات يگانگى خدا، فلاسفه و دانشمندان راههاى گوناگونى را پيموده‌اند. ما براى اثبات اين موضوع از روشهاى فلسفى، علمى و فطرى استفاده مى ‌كنيم كه به صورت پنج استدلال ارائه مى ‌شود.

1- در يك حقيقت خالص، تعدد معنى ندارد.

ايجاد تعدد به طور كلى بواسطه اضافه قيود است و تا وقتى كه قيدى به يك حقيقت وارد نشده است، تعددى در مورد آن حقيقت ايجاد نمى ‌شود. براى روشن شدن موضوع از يك مثال استفاده مى ‌كنيم:

نور را به صورت يك حقيقت محض فرض كنيم. نور مطلق يعنى نورى كه هيچ قيد و شرطى ندارد، نه از نظر زمان، نه مكان، نه شدت، نه ضعف، نه كم و نه زياد شدن، از هيچ نظر قيدى براى آن تصور نكنيم. حال اگر صد بار هم اين نور مطلق را بخواهيم تصور كنيم، جز يك چيز كه همان تصور اول ماست، چيز ديگرى به نظرمان نخواهد رسيد. هر چه تصور كنيم نمى ‌توانيم به دو حقيقت از «نور» برسيم و هميشه فقط يك حقيقت بر ما آشكار مى ‌شود.

در چه صورت مى ‌توانيم دو فرد از «نور» را فرض كنيم؟ تعدد در تصوّر ما از نور موقعى حاصل مى ‌شود كه پاى قيود و شروط در ميان‌