سوم: ريشه قرآنى توسّل‌

توسّل به اولياى الهى دو گونه است، گاه از خود آنان كمك خواسته مى‌شود كه با اذن الهى رفع مشكل كنند و گاه نيز از آنان مى‌خواهيم كه واسطه بين ما و خدا شوند، تا خداوند مشكل ما را رفع كند؛ و اين هر دو نحوه توسّل ريشه قرآنى دارد:

1. اولياى الهى با اذن خداوند رفع مشكل مى‌كردند!

طبيعى است كه هر فرد مسلمان زمانى مى‌تواند وليّى از اولياى الهى را واسطه قرار دهد و يا از وى در دشوارى‌ها كمك بخواهد كه خداوند چنين اذنى را بدهد، وگرنه نمى‌شود كمك خواست. در واقع مشروعيّت اين عمل، متوقّف بر اذن خداوند است.

در قرآن كريم درباره حضرت عيسى عليه السلام آمده است كه آن حضرت با اذن الهى مشكلاتى را مرتفع مى‌ساخت، بيمارانى را شفا مى‌داد و حتى مردگانى را زنده مى‌كرد.

در آيه 110 سوره مائده خداوند خطاب به حضرت عيسى عليه السلام مى‌فرمايد: « «وَإِذْ تَخْلُقُ مِنَ الطِّينِ كَهَيْئَةِ الطَّيْرِ بِإِذْنِي فَتَنفُخُ فِيهَا فَتَكُونُ طَيْراً بِإِذْنِي وَتُبْرِءُ الْأَكْمَهَ وَالْأَبْرَصَ بِإِذْنِي وَإِذْ تُخْرِجُ الْمَوْتَى بِإِذْنِي»؛ و با اذن من، از گِل چيزى به صورت پرنده مى‌ساختى و در آن مى‌دميدى و به اذن من پرنده‌اى مى‌شد و كور مادرزاد ومبتلا به بيمارى پيسى را به اذن من‌شفا مى‌دادى‌ومردگان‌را به‌اذن من زنده مى‌كردى». (دقت‌كنيد)