آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است براى خدا تسبيح مىگويند؛ مالكيّت و
حاكميت و ستايش مخصوص اوست؛ و او بر همه چيز تواناست. (1)
او كسى است كه شما را آفريد و به شما آزادى و اختيار داد)؛ گروهى از شما
كافريد و گروهى مؤمن؛ و خداوند به آنچه انجام مىدهيد بيناست. (2)
آسمانها و زمين را بحق آفريد؛ و شما را در عالم جنين تصوير كرد، و صورتى نيكو
بخشيد؛ و بازگشت همه به سوى اوست. (3)
آنچه را درآسمانها و زمين است مىداند، و از آنچه پنهان يا آشكار مىكنيد
باخبر است؛ و خداوند از آنچه در درون سينههاست آگاه است. (4)
آيا خبر كسانى كه پيش از اين كافر شدند به شما نرسيده است؟! آرى آنها كيفر كار
خود را چشيدند؛ و عذاب دردناكى براى آنهاست! (5)
اين بخاطر آن است كه پيامبران آنها پيوسته با دلايل روشن به سراغشان مىآمدند،
ولى آنها از روى كبر و غرور گفتند: «آيا انسانهايى مثل ما مىخواهند ما را هدايت
كنند؟!» از اين رو كافر شدند و روى برگرداندند؛ و خداوند از ايمان و طاعتشان
بىنياز بود، و خدا غنى و شايسته ستايش است. (6)
كافران پنداشتند كه هرگز برانگيخته نمىشوند، بگو: «آرى به پروردگارم سوگند كه
همه شما در قيامت برانگيخته خواهيد شد، پس به آنچه عمل مىكرديد خبر داده مىشويد،
و اين براى خدا آسان است.» (7)
حال كه چنين است، به خدا و پيامبرش و نورى كه نازل كردهايم ايمان بياوريد؛ و
بدانيد خدا به آنچه انجام مىدهيد آگاه است. (8)
اين در زمانى خواهد بود كه همه شما را در روز اجتماع [روز رستاخيز] گردآورى
مىكند؛ آن روز، روز احساس خسارت و پشيمانى است! و هر كس به خدا ايمان بياورد و
عمل صالح انجام دهد، گناهان او را مىبخشد واو را در باغهايى بهشتى كه نهرها از
پاى درختانش جارى است وارد مىكند، جاودانه در آن مىمانند؛ و اين پيروزى بزرگ
است. ( (9)