فرمان او با «جالوت» ستمگر پيكار كنند پيامبرشان به آنها چنين گفت: «انَ اللَّه قَدْ بَعَثَ لَكُمْ طالُوتَ مَلِكاً قالُوا أَنَّى يَكُونُ لَهُ الْمُلْكُ عَلَيْنا وَ نَحْنُ احَقُ بِالْمُلكِ مِنْهُ وَلَمْ يُؤُتَ سَعَةً مِنَ الْمالِ قالَ انَّ اللَّه اصْطَفاهُ عَلَيْكُمْ وَ زادهُ بَسُطَةً فِى الْعِلْمِ وَالْجِسمِ وَ اللَّه يُؤتِى مُلْكَهُ مَنْ يَشاءُ وَاللَّه واسِعٌ عَليمٌ؛ خداوند طالوت را براى زمامدارى شما مبعوث كرده، آنها گفتند:

چگونه او بر ما حكومت كند با اين‌كه ما از او شايسته تريم، و او ثروت زيادى ندارد؟! گفت: خداوند او را بر شما برگزيده و علم و قدرت جسمى او را وسعت بخشيده، و خداوند ملكش را به هركس بخواهد (و لايق بداند) مى‌بخشد و خداوند احسانش وسيع و (از شايستگى‌هاى افراد) آگاه است» (بقره 247)

قابل توجه اين‌كه‌ «طالوت» كه به زمامدارى بنى‌اسرائيل براى رسالت مهمى يعنى پيكار با يك پادشاه مقتدر ظالم برگزيده شد يك نفر روستايى زاده بود كه در يكى از دهكده‌ها در ساحل رودخانه‌اى به صورت گمنام مى‌زيست، و چار پايان پدر را به چرا مى‌برد و كشاورزى مى‌كرد!

اما قلبى آگاه، و جسمى نيرومند داشت، و شناخت و معرفت او نسبت به مسائل بسيار دقيق و عميق بود، به همين جهت هنگامى كه چشم‌ «اشموئيل» پيامبر بنى‌اسرائيل بر او افتاد او را به عنوان زمامدارى بنى‌اسرائيل برگزيد، و هر قدر سران بنى‌اسرائيل كه معيار ارزش و گزينش را موهوماتى همچون فزونى ثروت و يا اسم و رسم پدر و مادر و فاميل مى‌دانستند به اشموئيل اعتراض كردند كه با وجود ما افراد ثروتمند سرشناس بنى‌اسرائيل، طالوت شايستگى اين مقام را ندارد، او اعتنا نكرد، و گفت: اين يك انتخاب الهى است و همه شما بايد در برابر آن تسليم باشيد.

اين دو آيه به خوبى نشان مى‌دهد كه علم و آگاهى و معرفت از اساسى‌ترين عناصر رهبرى و زمامدارى و مديريت است، و تأكيدى است با آنچه تا كنون در زمينه شناخت گفتيم. [1]

[1]. امام صادق عليه السلام مى‌فرمايد: «الْمُلُكُ حُكامُ عَلىَ النّاسِ وَالْعُلماءُ حُكامٌ عَلىَ الْمُلوك؛ زمامداران بر مردم حكومت مى‌كنند و دانشمندان بر زمامداران»! (بحارالانوار، جلد 1، صفحه 183)