3- «فَلَمّا الْقَوا سَحَرُوا أَعْيُنَ النّاسِ وَاسْتَرْهَبُوهُمْ وَجاؤا بِسِحْرٍ عَظِيْمٍ» (اعراف/ 116).

4- «وَقالَتْ طائِفَةٌ مِنْ أهْلِ الْكِتابِ آمِنُوا بِالَّذِى انْزِلَ عَلَى الَّدِيْنَ آمنوا وَجْهَ النَّهارِ وَاكْفُرُوا آخِرَهُ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ» (آل‌عمران/ 72).

5- «أَمْ انَا خَيْرٌ مِنْ هذا الَّذِىْ هُوَ مَهِيْنٌ وَلا يَكادُ يُبِيْنُ- فَلَوْلا أُلْقِىَ عَلَيْهِ أَسوِرَةٌ مِنْ ذَهَبٍ أَوْ جاءَمَعَهُ الْمَلائِكَةُ مُقْتَرِنِيْنَ- فَاسْتَخَفَّ قَوْمَهُ فَأَطاعُوهُ انَّهُمْ كانُوا قَوْماً فاسِقِيْنَ» (زخرف/ 52 تا 54).

ترجمه:

1- فرمود ما قوم تو را بعد از تو، به آزمايشى گذارديم، و سامرى آنها را گمراه كرد و براى آنها مجسمه‌اى از گوساله كه صدايى همچون صداى گوساله داشت خارج ساخت، و گفتند اين خداى شما و خداى موسى است و او فراموش كرد (پيمانى را كه با خدا بسته بود).

2- (قارون) با تمام زينت خود در برابر قومش ظاهر شد، آنها كه طالب حيات دنيا بودند گفتند: اى كاش همانند آنچه به قارون داده شده است ما نيز داشتيم، به راستى كه او بهره عظيمى دارد!

3- (موسى) گفت: شما بيفكنيد، و هنگامى‌كه (وسائل سحر خود را) افكندند مردم را چشم‌بندى كردند و ترساندند و سحر عظيمى به وجود آوردند.

4- و جمعى از اهل كتاب (از يهود) گفتند (برويد و ظاهراً) به آنچه بر مؤمنان نازل شده در آغاز روز ايمان بياوريد، و در پايان روز كافر شويد، شايد آنها (از آيين خود) باز گردند.

5- (فرعون گفت:) من از اين مرد كه از خانواده و طبقه پستى است و هرگز نمى‌تواند فصيح سخن بگويد برترم، اگر راست مى‌گويد چرا دستبندهاى طلا به او داده نشده؟ يا اين‌كه چرا فرشتگان همراه او نيامده‌اند- او (فرعون) قوم خود را تحميق كرد و از وى اطاعت كردند چرا كه آنها قوم فاسقى بودند.