شبيه همين معنا در روايت ديگرى درباره شيعيان حقيقى وارد شده است. [1]

7- در حديثى از امام صادق عليه السلام مى‌خوانيم كه پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم با يكى از يارانش به نام حارثه روبه‌رو شد فرمود: حالت چطور است اى حارثه!

عرض كرد:

«يا رَسُولَ اللَّهِ مُؤْمِنٌ حَقّا؛ اى رسول خدا من به راستى مؤمنم»!

فرمود:

«لِكُلِّ شَىْ‌ءٍ حَقِيْقَةٌ وَ ما حَقِيْقَةُ قَوْلِك؟؛ هر چيزى واقعيت و نشانه‌اى دارد، واقعيت و نشانه اين سخن تو چيست»؟

عرض كرد: «نشانه‌اش اين است كه من نسبت به دنيا بى‌اعتنا هستم، شب بيدار مى‌مانم (و عبادت مى‌كنم) و در گرماى سخت تشنه‌ام (و روزه مى‌گيرم) گويى مى‌بينم عرش پروردگارم براى حساب، آماده است، و گويى اهل بهشت را مى‌بينم كه در بهشت با يكديگر ملاقات مى‌كنند، و گويى صدا و ناله فرياد اهل دوزخ را در دوزخ مى‌شنوم».

رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم فرمود:

«عَبْدٌ نَوَّرَ اللَّهُ قَلْبَه، أَبْصَرْتَ فَاثْبُتْ؛ اين بنده‌اى است كه خداوند قلبش را نورانى ساخته، حقيقت را ديده‌اى ثابت قدم باش»!

عرض كرد:

«يا رَسُوْلَ اللَّهِ أُدْعُ اللَّهَ لْىِ أَنْ يَرْزُقَنِىَ الشَّهادَةَ مَعَكَ؛ اى رسول خدا از خدا براى من بخواه كه در طريق يارى تو شهيد شوم».

فرمود:

«اللَّهُمَ ارْزُقْ حارِثَةَ الشَّهادَةَ؛ خداوندا شهادت را روزى حارثه كن».

سپس چند روزى بيشتر نگذشت كه پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم گروهى را به يكى از جنگ‌ها فرستاد كه «حارثه» در ميان آنها بود، و پيكار كرد و 9 يا 8 نفر از دشمنان را كشت و سپس شهيد شد! [2]

8- در حديثى از پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم در كتب اهل سنت آمده است:

[1]. بحارالانوار، جلد 67، صفحه 58، حديث 35.

[2]. اصول كافى، جلد 2، باب حقيقة الايمان و اليقين، حديث 3.